Καμία δίωξη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μ. Εξίογλου
Το πρωί της Πέμπτης 18 Απρίλη συλλαμβάνεται έξω από το σπίτι του στην Θεσσαλονίκη ο ολικός αρνητής στράτευσης Μενέλαος Εξίογλου, ο οποίος μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη είχε καταδικαστεί από το αεροδικείο της Λάρισας για προηγούμενη ανυποταξία του σε 4 μήνες φυλάκισης με ένα χρόνο αναστολή. Συνελήφθη μετά από έκδοση εντάλματος σύλληψης από τη στρατιωτική εισαγγελία Αθηνών, και πάλι με την κατηγορία της ανυποταξίας, η οποία, για τους νόμους του κράτους, αποτελεί διαρκές «αδίκημα».
Η σύλληψη αυτή και η παραπομπή του σε αυτόφωρο, έρχεται να προστεθεί στις προ λίγων εβδομάδων συλλήψεις των αρνητών στράτευσης Ν. Καρανίκα και Χ. Ακριβόπουλου, «λανσάροντας» μια πρακτική «από τα παλιά». Την ενεργοποίηση της αυτόφωρης διαδικασίας, η οποία επανέρχεται έπειτα από αδράνεια περίπου 10 χρόνων μετά την κατάργηση, το 2003, της κατάστασης γενικής επιστράτευσης, που είχε επιβληθεί ύστερα από τα γεγονότα της Κύπρου το 1974.
Η διαφαινόμενη επαναφορά αυτού του μοντέλου επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε σε ένα νέο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Οι συνεχείς διώξεις ανυπότακτων το τελευταίο διάστημα, ο οικονομικός εκβιασμός των προστίμων των 6.000 ευρώ, είναι σημάδια του ρόλου που έχει αναλάβει ο στρατός μέσα σε αυτό το καθεστώς.
Τη στιγμή που χαράτσια, πρόστιμα, φόροι και οικονομική τρομοκρατία αποτελούν καθημερινότητα για όλη την κοινωνία, τη στιγμή που κατά διαστήματα έρχονται νέοι νόμοι να σπείρουν φτώχεια, εξαθλίωση και απόγνωση, τη στιγμή που γεγονότα σαν τις πολιτικές επιστρατεύσεις των εργαζομένων στο μετρό και των ναυτεργατών με χρήση βίας είναι γεγονός, ο στρατός παραμένει ο εγγυητής της “δημοκρατικής” ομαλότητας. Και μέσα από ασκήσεις καταστολής πλήθους, ασκήσεις ανακατάληψης γεωστρατηγικών εδαφών από τον «εχθρό», προετοιμάζεται εντατικά να καταστείλει τις επερχόμενες εξεγέρσεις και τον «εσωτερικό εχθρό», δικαιώνοντας τον αντιεξεγερτικό του ρόλο.
Είναι ξεκάθαρο πως μέσα στην ευρύτερη συστημική μετατόπιση προς νέα, πιο ολοκληρωτικά μοντέλα, μετατοπίζεται και ο στρατός, με χαρακτηριστική την άνοδο του εθνικισμού και την προβολή εθνοκεντρικών αντιλήψεων σε καιρό κρίσης, ακόμα και από μεγάλο μέρος της συστημικής αριστεράς. Οι κρίσεις στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, που οδήγησαν στην εκκαθάριση των μη ελεγχόμενων από την ακροδεξιά κυβερνητική πτέρυγα, καθώς και η πρόταση νομοσχεδίου από βουλευτές της Ν.Δ. (με την υποστήριξη Ανεξάρτητων Ελλήνων και Χρυσής Αυγής), το οποίο έβαζε το ελληνικό γένος ως προϋπόθεση εισαγωγής στις στρατιωτικές σχολές, το επιβεβαιώνουν.
Τα μοντέλα καθυπόταξης και εκπειθάρχησης, δεν αφορούν μόνο όσους αρνούνται το στρατό. Αφορούν όλο εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που στέκεται ενάντια στον συστημικό ολοκληρωτισμό, βρίσκοντας τον εαυτό του ανάμεσα στους «από τα κάτω», στους αντιστεκόμενους. Τα «νέα δόγματα» του στρατού, δεν θέλουν ως συμμάχους απλά τους «έμμισθους προστάτες του πολίτη», αλλά και τον ίδιο τον στρατό και κατ’ επέκταση κάθε μιλιταριστικό μηχανισμό που μπορεί να συνδράμει. Σε αυτό το πλαίσιο αντιλαμβανόμαστε και τη μετατόπιση των στρατοκρατών σε μοντέλα μηδενικής ανοχής απέναντι στην ανυποταξία, μέσω εκδικητικών και εκφοβιστικών διώξεων.
Είναι στο χέρι μας, να δυναμώσουμε τη μεταξύ μας αλληλεγγύη, ενάντια σε κάθε μορφή «εθνικής συστράτευσης», εθνικισμού και μιλιταρισμού, στη βάση της κατάργησης κάθε ιεραρχικού και καταπιεστικού μηχανισμού, στη βάση της κατάργησης των εθνών, των συνόρων και των πατρίδων. Είναι στο χέρι μας ώστε η αλληλεγγύη των «από τα κάτω» να στέκεται δίπλα σε όσους αρνούνται το δολοφονικό μηχανισμό του στρατού.
