Επαναπροωθήσεις της «ελληνικής φιλοξενίας»: Βιασμός, ξυλοδαρμός, κλοπή και εκτόπιση τρανς γυναίκας

Τι να πρωτοπείς, εδώ, στη μέση του καλοκαιριού, όταν η οργή και η ασφυξία ξεχειλίζουν; Σε μέρες που οι αέρηδες δεν ξεπροβοδίζουν μόνο όσες φεύγουν για να πάρουν μια ανάσα κάπου “μακριά” από ζοφερές πραγματικότητες, αλλά ξεχύνονται μέσα από τους ασκούς του Αιόλου, που κρατούσαν ερμητικά κλειστά τα “μυστικά” των έμφυλων κακοποιήσεων. Ηλιούπολη, Γλυκά Νερά, Θεσσαλονίκη, Πετράλωνα, Φολέγανδρος, βομβαρδίζουν ως “ατυχή συμβάντα” την ανοχή μας απέναντι σε προφανείς μα καθόλου πρωτοφανείς δολοφονίες και κακοποιήσεις με κυρίαρχο στοιχείο την έμφυλη καταπίεση.

Στη σκιά τους, χωρίς άλλα στοιχεία για να θρέψουν τα μίντια, αλλά με τη δυσωδία εκατοντάδων χρόνων πολέμων στην πλάτη της ιστορίας και άλλων τόσων κοινωνικής σιωπής απέναντι στον βιασμό ως ένα ακόμη όπλο των νικητών και των πολεμιστών, μια καταγγελία από τα σύνορα με την Τουρκία… Για μια μακρινή συντρόφισσα που έκανε όπως φαίνεται μια σειρά από “θανάσιμα λάθη”: όχι μόνο πέρασε τα ελληνικά σύνορα για να γλιτώσει από τα νύχια ενός κράτους που τη διώκει αλλά είχε και το «θράσος» να είναι τρανς. Από την καταγγελία φίλων της, γίνεται γνωστό ότι έφτασε τις προηγούμενες μέρες και ενώ την περίμεναν οι δικοί της, το κινητό της σταμάτησε να δίνει σήμα… Αυτή τη στιγμή βρίσκεται πάλι πίσω στην Τουρκία, εκεί από όπου διέφυγε και ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο για την τύχη της. Ενδιάμεσα, στα πάντα φιλόξενα εδάφη του ελληνικού κράτους, αξιόμαχα μέλη του ελληνικού στρατού πρόλαβαν να τη βιάσουν, να τη χτυπήσουν άσχημα, να της κλέψουν χρήματα, κινητό και όλα της τα προσωπικά αντικείμενα, να τη χώσουν γυμνή σε μια βάρκα τη νύχτα και να την ξαποστείλουν…

Ο πόλεμος εναντίον των μεταναστ(ρι)ών συνεχίζεται επιστρατεύοντας όλα τα γνώριμα εργαλεία, συμπεριλαμβανομένων των πατριαρχικών και των σεξιστικών.

Καμία μόνη της!