Το καλοκαιράκι στα διοικητικά

Την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο βρίσκεται σε λειτουργία μία καμπάνια ενημέρωσης-δελεασμού από μεριάς του στρατού για την τακτοποίηση των υποχρεώσεων των ανυπότακτων (δηλαδή κατάταξη) με αντάλλαγμα την παύση των συνεχών ποινικών διώξεων. Παράλληλα διακινείται από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης η πρόθεση από πλευράς στρατού και νέας κυβέρνησης για αύξηση της θητείας στα σώματα ξηράς κατά 3 μήνες τα επόμενα χρόνια…

Στις 30 Ιουλίου εκδικάζεται στο Διοικητικό Δικαστήριο Λάρισας η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης απόρριψης της προσφυγής (Μάιος 2018) ενάντια στο πρόστιμο των 6000 ευρώ που επιβλήθηκε στον Κωνσταντίνο Γουνιτσιώτη από τον στρατό για την επιλογή του να αρνηθεί ολικά την στρατιωτική θητεία. (θυμίζουμε ότι το πρόστιμο έχει επιβληθεί πολλές φορές όπως πολλαπλή είναι και η άρνηση στις συνεχείς προσκλήσεις τους για εκπλήρωση των υποχρεώσεων). Η προβλεπόμενη διαδικασία εκδίκασης αποκλείει το γεγονός από όποια κοινωνική ορατότητα και  παραμένει συνοπτική, χωρίς ακρόαση σε δημόσια δίκη με ακροατήριο, παρά μόνο με μία γραφειοκρατικού τύπου εξέταση φακέλων σε κλειστά γραφεία.

Έχουμε αναφερθεί εκτεταμένα στον εκδικητικό και ποινικό χαρακτήρα των πολλαπλών προστίμων και διώξεων στους ανυπότακτους του ελληνικού στρατού καθώς επίσης και στη  νομική διάσταση των υποθέσεων αυτών που δεν μπορεί παρά να θολώνει τα πραγματικά κοινωνικά τους διακυβεύματα, απο-νοηματοδοτώντας με τη χρήση νομικών ορολογιών το πραγματικό περιεχόμενο της οικονομικής καταστολής, που δεν είναι άλλο απο την εξατομίκευση της επιλογής και η απαλλαγή της απο οποιαδήποτε πολιτικά επίδικα η τελευταία θέτει,προσδίδοντας μάλιστα στον κάθε ενδιαφερόμενο την ψευδαίσθηση της αμφισβήτησης ή της μεταρρυθμιστικής ελπίδας, ενώ στην ουσία το μόνο που παρέχεται είναι στάχτη στα μάτια των «από κάτω» και προειλημμένες δικαστικές αποφάσεις με αμιγώς πολιτικά και ταξικά κριτήρια.

Το δικαστήριο αυτό έρχεται λίγο μετά μίας ακόμη αλλαγής φρουράς στον κυβερνητικό θώκο αλλά και σε συνέχεια μιας πλειάδας διώξεων, συλλήψεων, διοικητικών και ποινικών δικών που διεξήχθησαν αυτή τη χρονια. Από το 2010 και την θέσπιση του διοικητικού προστίμου των 6000 ευρώ για κάθε ανυποταξία, απο τους τότε υπουργούς Ε.Βενιζελο και Π.Μπεγλιτη, κάθε κυβέρνηση – κάθε χρωματικού ή κομματικού συνδυασμού, φροντίζει να βελτιώνει τα πεπραγμένα των προκατόχων και να εφαρμόζει την κατασταλτική πολιτική με περισσότερο ζήλο, ανεξάρτητα από την ευρύτερη κοινωνικό-οικονομικη κατάσταση (“κρίση”, “ανάκαψη”, έξοδος από μνημόνεια”, κτλ).

Παράλληλα ο στρατός -μέσα σε αυτές τις περίοδους αλλαγών- διαφύλαξε τον διαχρονικό χαρακτήρα του θεματοφύλακα του έθνους και “της ιερής αγελάδας” του κράτους, νομιμοποιήσε με τον πλέον εμφατικό τρόπο την προσπάθεια του να καταστεί ο δυνατός και καθοριστικός παίκτης στην γεωστρατηγική σκακιέρα της νοτιοανατολικής μεσογείου, είδε τον κοινωνικό ρόλο του να αναθμίζεται με τις ευλογίες και μιας αριστερής κυβέρνησης και διεκδίκησε και κατάφερε να διατηρήσει την εκπροσώπηση του στην πολιτική ηγεσία. Έτσι μετά την υπουργοποίηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Αποστολάκη από την προηγούμενη κυβέρνηση,σε πλήρη αρμονία , αναλαμβάνει υφυπουργός Εθνικής Άμυνας ο πρώην Αρχηγός ΓΕΣ, Αλκιβιάδης Στεφανής.

Όσο το κράτος με το θεσμικό του πλέγμα και ο στρατός προσπαθούν να φθείρουν όσους αρνούνται εμπράκτως και συνειδητά να υπηρετήσουν την πατρίδα και απολιτικοποιούν τα περιεχόμενα της άρνησης τους – τόσο η πραγματικότητα φέρνει στο προσκήνιο το πρόταγμα  της ολικής άρνησης στράτευσης με όλο το φάσμα των περιεχομένων του. Η καταστολή πέραν από τον εκφοβιστικό και φθοροποιό της ρόλο, συντελεί και στον αποπροσανατολισμό και απόσπαση από την καθημερινότα και τα πραγματικά διακυβεύματα. Οι αρνήσεις δεν είναι ασύνδετες από το πλαίσιο που λαμβάνουν χώρα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ