Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό Indymedia (16/11/18):
Πραγματοποίηθηκε σήμερα στις 11 το πρωι, η δημόσια δήλωση άρνηση στράτευσης, του συντρόφου Χ.Τζαβέλλα, στην στρατολογία Ιωαννίνων. Ο σύντροφος ανέβηκε στα γραφεία της στρατολογικής υπηρεσίας και διαμήνυσε στους στρατιωτικούς να μην τον υπολογίζουν στον θεσμό τους. Η κίνησή του συνοδεύτηκε απο συγκέντρωση αλληλεγγύης, 40 και πλέον ατόμων, που φώναζαν συνθήματα και μοίραζαν την δημόσια δήλωση στους περαστικούς. Το κείμενο μοιράστηκε και στην συνέχεια, σε μικροφωνική εξω απο την Περιφέρεια Ιωαννίνων.
Ακολουθεί η δημόσια Δήλωση:
ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
Στις 13/03/18 καλέστηκα να υπηρετήσω το στρατό του ελληνικού καπιταλισμού στο στρατόπεδο Ψαρού Δημητρίου στη Θήβα. Το ελληνικό κράτος θέλοντας να με κατατάξει υποχρεωτικά και εκβιαστικά σε κάποια στρατιωτική μονάδα επιβάλοντας μου να πειθαρχήσω βάσει της εθνικιστικής ,φυλετικής,πατριαρχικής νιρβάνας ,είχε το θράσος και την αυταπάτη να βαρέσω προσοχή ντυμένος στα χακί στο όνομα κάποια “Μαμάς πατρίδας”. Αναπαράγοντας το ίδιο παραμύθι και την ίδια καραμέλα όπως σε χιλιάδες άλλους που καλούνται να υπηρετήσουν τις ένοπλες δυνάμεις στον ελλαδικό χώρο έτσι και σε εμένα, προσπαθώντας να πείσουν ότι ο στρατός είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για τη ζωή, πως εκεί θα αποκτήσω την ανδρεία και τη μαγκιά μου, θα γνωρίσω φίλους, νέους τόπους καθώς και ότι εκεί θα μάθω να στρώνω το κρεβάτι μου. Βέβαια μέσα σε όλα αυτά δε θα λείψει το γελοίο επιχείρημα ότι ο στρατός είναι η ιστορία και οι ρίζες του ένδοξου παρελθόντος όπως και το αίσθημα του καθήκοντος στο να υπερβαίνεις τις δυνάμεις σου. Το να μισείς ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα, τόπο καταγωγής και εθνικότητα, ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ στη ζωή σου σε καθιστά σωστό πρότυπο αρσενικού και ετοιμοπόλεμο ενάντια στους βάρβαρους που θέλουν να αλλοιώσουν τον “πολιτισμό” της πατρίδα σου. Τίποτα δεν ισχύει από τα παραπάνω. Ο στρατός δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα εργαλείο και μέσο καταστολής του κράτους και του καπιταλισμού. Όπως έχει δείξει η ιστορία παγκοσμίως σε όλα τα κράτη. Η ύπαρξη του στρατού αποτέλεσε τον βασικό πυλώνα της προστασίας και του επεκτατισμού των εδαφών των χωρών προασπίζοντας ουσιαστικά τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Το μόνο σίγουρο είναι πως όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν συνοδεύονται μέσα από κάποια ειρηνική διαδικασία παρά μόνο τον πόλεμο. Ο πόλεμος είναι μια πράξη βίας που θα αναγκάσει κάθε αντίπαλο να εκτελέσει τη θέληση του θύτη. Αυτή η συνθήκη θα προκληθεί είτε λόγο της σύγκρουσης των κεφαλαίων είτε για να κατακρεουργήσει και να περιθωριοποιήσει τους καταπιεσμένους όταν αυτοί διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και γίνουν απειλή στο κράτος και το κεφάλαιο. Από τους Βαλκανικούς πολέμους που η ελλάδα διψούσε για επεκτατισμό μέχρι και επιχειρήσεις εξόντωσης αμάχων στη Σρεμπρένιτσα από ελληνικές παραστρατιωτικές οργανώσεις είναι μόνο ένα μικρό δείγμα στο να καταλάβει κανείς τι εστί ελληνικός στρατός και μιλιταρισμός. Ακόμα και σήμερα η Ελλάδα είναι αυτή που διεκδικεί μέχρι και την τελευταία σταγόνα πετρελαίου στις κυπριακές ΑΟΖ κάνοντας συμμαχίες με Αίγυπτο, Κύπρο και Ισραήλ ενάντια στο τουρκικό κεφάλαιο που αντίστοιχα με τον ίδιο λυσσαλέο τρόπο διεκδικεί ένα κομμάτι από την ίδια πίτα. Οι προκλητικές εμφανίσεις στο Καστελόριζο όλου του ¨δημοκρατικού τόξου¨ νοηματοδοτόντας την έναρξη μιας σύγκρουσης, παραπλανώντας την κοινωνία πως πλούσιοι και φτωχοί αριστεροί και δεξιοί μαζί ενωμένοι θα κερδίσουμε. Είναι η αυταπάτη που γεννιέται από τη λεγόμενη εθνική ενότητα. Βέβαια οι συρράξεις και απειλές για πόλεμο είναι πρώτα άρθρα στα πρωτοσέλιδα των καθεστωτικών μμε ξεχειλίζοντας μίσος και εθνικιστική προπαγάνδα με στόχο την επιστράτευση νεοσύλλεκτων φαντάρων. Μιντιακές ή οικονομικές διαμάχες όπως το μακεδονικό, εκτός του ότι φουσκώνουν το εθνικό αίσθημα, αποπροσανατολίζουν τους εκμεταλλευόμενους από τα πραγματικά καθημερινά τους προβλήματα, η πηγή των οποίων δεν βρίσκεται σίγουρα εκτός συνόρων, αλλά εδώ, δίπλα μας. Μάλιστα το ελληνικό κράτος δε δίστασε να κάνει επίδειξη του οπλισμού και να φτύσει απειλές σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει, να αρνηθεί να συμμετέχει σε αυτό το πανυγηράκι. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ανατολική μεσόγειο είναι το κερασάκι στην τούρτα μιας και αυτή η “ειρηνική χώρα” που λέγεται Ελλάδα – με τον στρατό της φυσικά- έχει φροντίσει για τον θάνατο πολλών ανθρώπων εντός και εκτός συνόρων, παίρνοντας σοβαρά το ρόλο της στα πλάνα του ΝΑΤΟ και Ευρώπαϊκής Ένωσης. Η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους δε θα διστάσει να έρθει σε επαφή με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την αγορά όπλων όπως επίσης δεν θα νοιαστεί να δαπανήσει δισεκατομύρια ευρώ για στρατιωτικό εξοπλισμό δίνοντας έτσι ένα τεράστιο μέρος του ΑΕΠ της την ίδια στιγμή που άνθρωποι δεν έχουνε ούτε τα βασικά για να ζήσουν .Οι μειωμένοι μισθοί και συντάξεις, η Υγεία, η ανεργία και η φτώχεια είναι τόσο ασήμαντα μπροστά στα όπλα τους γιατί είναι αυτά που αν χρειαστεί θα προφυλάξουν τα αφεντικά από την ταξική οργή. Άραγε η φτωχοποίηση οφείλεται στους κακούς Τούρκους ,τους Αλβανους, τους Σύριους που θέλουν να καταστρέψουν τον ελληνισμό διότι αν δεν είσαι έλληνας είσαι “βάρβαρος”; Το ιδεολογικό τρίπτυχο “πατρίς θρησκεία οικογένεια” είναι αυτό που θα τονίσει ακόμα περισσότερο το εθνικιστικό και ρατσιστικό παραλήρημα κάνοντας κάποιον να πιστέψει πως για την πείνα του φταίει κάποιος πεινασμένος από την αντίπερα όχθη ξεχνώντας πως τους πολέμους δεν τους κάνουν οι λαοί αλλά τα κρατη. Δεν είναι τίποτα από ένα ακόμα σάπιο επιχείρημα μικρών και μεγάλων αφεντικών ώστε να φέρουν στην αφάνεια τη φτώχεια που ίδιοι έχουν δημιουργήσει περνώντας μια λογική ότι ο μετανάστης φταίει που δεν έχεις δουλειά. Εκμεταλλευόμενοι αυτό το γεγονός το κράτος κλείνει το μάτι στη μαύρη εργασία ρίχνοντας με αυτό τον τρόπο τα μεροκάματα διαλύοντας κάθε εργασιακό δικαίωμα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν μια ενωμένη εργατική τάξη διότι αυτό θα ήταν τεράστιο ρήγμα στο καπιταλιστικό σύστημα. Ωστόσο το κεφάλαιο δεν έχει μόνο εξωτερικούς εχθρούς αλλά και εσωτερικούς χρησιμοποιώντας ως μέσο καταστολής το στρατό χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε ιστορικά που η καταστολή του στρατού έπαιξε πρωταγωνιστικόρόλο σε μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις όπως αυτή των μεταλλωρύχων στο Λαύριο 1896,την απεργία των καπνεργατών το Μάη του 1936, ακόμα και στο πιο κοντινό παρελθόν ο στρατός παίρνει τα ινία και την εξουσία κάνοντας πραξικόπημα τη λεγόμενη χούντα των συνταγματαρχών επιβάλλοντας στρατιωτικό νόμο τον Απρίλη 1967. Η ωμή βία ,οι βασανισμοί, οι φυλακίσεις, οι εξωρίες και η αιματοχυσία κομμουνιστών αλλά και σε όποιον άλλον αντιστέκονταν δεν θα λείψουν από το προσκήνιο το οποίο υπόσχεται την τάξη και την ασφάλεια του έθνους και της πατρίδας. Βέβαια ο σκοταδισμός δεν τελειώνει εκεί γιατί ακόμα και στα χρόνια της μεταπολίτευσης μετά την πτώση της χούντας ο ίδιος στρατός με τα ίδια λάβαρα και σημαίες, τα ίδια όπλα και άρματα είναι πρόθυμα να βάλουν στη θέση του όποιον θελήσει να αντισταθεί στην επιβίωση και την εξαθλίωση και να διεκδικήσει τη ζωή σε ένα σύγχρονο μεσαίωνα. Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν η εποχή που πυροδότησε την κατάσταση ,όταν ένας μπάτσος εν ονόματι Επαμεινώνδας Κορκονέας σκότωσε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο εν ψυχρώ ,ένα γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρη την κοινωνία και οδήγησε χιλιάδες κόσμο μικρούς και μεγάλους στους δρόμους κάνοντας συγκρούσεις με την αστυνομία. Η ανεξέλεγκτη κατάσταση από τη μεριά του κράτους να καταστείλει την τεράστια εξεγερμένη μάζα γρήγορα θα φέρει την κυβέρνηση να σκεφτεί σοβαρά να βγάλει το στρατό στους δρόμους έχοντας δραστικά σχέδια στο τραπέζι. Σχέδια σαν και αυτά που θυμίζουν το στρατό να προστατεύει το υπουργειο Μακεδονία- Θράκης στη Θεσσαλονίκη, απέναντι στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις. Η “δημοκρατία” στο αποκορύφωμά της. Ο στρατός εν τέλη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια νόμιμη εγκληματική οργάνωση που θα εξυπηρετήσει μόνο τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Η συνείδηση και η αξιοπρέπειά μου, δεν θα μου επέτρεπε ποτέ να εμπλακώ με οποιοδήποτε τρόπο, σε έναν τέτοιο μηχανισμό. Γι’ αυτό και εγώ επιλέγω το δρόμο της ολικής άρνησης στράτευσης. Γιατί τάσσομαι ενάντια στο μιλιταρισμό, ενάντια σε κάθε κράτος και κάθε αφεντικό, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας. Αρνούμαι να αποτελέσω γρανάζι της αστικής τάξης και τους μηχανισμούς της. Αρνούμαι να γίνω μέρος της πεμπτουσίας του κοινωνικού κανιβαλισμού που ονομάζεται στρατός.
Χ.Τζαβέλλας
