Χανιά: Απέναντι στον στρατιωτικό, εθνικιστικό βούρκο
Αναδημοσίευση από τα blog της πρωτοβουλίας ενάντια στον μιλιταρισμό Κανάιμα και της κατάληψης Rosa Nera:
(Κείμενο της πρωτοβουλίας ενάντια στον μιλιταρισμό Κανάιμα)
ΠΟΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ;
Εκδικάζεται στα Χανιά η μήνυση που κατέθεσαν θαυμαστές του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου. Κατηγορούμενοι βρίσκονται αγωνίστριες-ες που συμμετείχαν σε παρέμβαση διαμαρτυρίας ενάντια στη παρουσίαση του βιβλίου του «ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι» που έγινε στις 09/01/2013.
Ο Φραγκούλης Φράγκος έγινε ευρέως γνωστός για τις βλέψεις του να ηγηθεί ακροδεξιού πολιτικού μορφώματος, ως τη «σοβαρή» εναλλακτική επιλογή αντί της φασιστικής χρυσής αυγής. Υπήρξε αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού [08/2009–11/2011] και υπουργός Εθνικής Αμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου [17/05–21/06/2012].
Εκτός από την μετριοπάθεια που τον διακρίνει ότι «έχει σχέδιο για όλα» (;) όπως συνηθίζει να λέει, ήταν ο εμπνευστής ασκήσεων καταστολής διαδηλώσεων από το στρατό (π.χ Καλλίμαχος 2011), ορκισμένος εχθρός μεταναστών-προσφύγων και “αρχιτέκτονας” της τάφρου στο Έβρο καθώς και οπαδός της επιβολής στρατιωτικού νόμου σε υποτιθέμενες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Τον Δεκέμβρη του 2011 κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη 39 καταδρομέων για τα ρατσιστικά συνθήματα στην παρέλαση της 25/03/2010 στην Αθήνα. Στον ένα μόνο μήνα που διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας, κάταφερε να εμπλέξει ενεργά τον ελληνικό στρατό στην επέμβαση στη Λιβύη, δαπανώντας 1 εκατομμύριο ευρώ τη μέρα(!) για όσο κράτησαν οι βομβαρδισμοί. Υπερθεμάτιζε σε κάθε ευκαιρία για αύξηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας και για ακόμα μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες.
Γνωστές επίσης είναι και οι διασυνδέσεις του σε όλο το πολιτικό, μηντιακό και εκκλησιαστικό σύμπλεγμα. Συναγελάζεται με Ανθιμο και Κοντομηνά και χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από Μιχαλολιάκο, Κανέλλη και Πολάκη.
Εμείς ως αντιμιλιταριστές/στριες διακρίνουμε στο πρόσωπό του Φραγκούλη Φράγκου έναν προβεβλημένο εκπρόσωπο του βαθέως κράτους όπως και έναν θεαματικό εκφραστή του εγχώριου μιλιταρισμού. Η αντίθεσή μας σε αυτόν και τους ομοίους του είναι κάτι πέρα από δεδομένη. Το ίδιο είναι και η αλληλεγγύη μας σε όσες και όσους συμβάλλουν στο ξεμπρόστιασμα του ελληνικού εθνικισμού που σκοπεύει στην υποτίμηση της ζωής μας και μας θέλει μπλεγμένους-ες σε πολεμικές περιπέτειες. Εκφράζοντας την απέχθεια μας στην εθνική ενότητα του σιναφιού που συσπειρώνεται πίσω από τον Φραγκούλη Φράγκο, επιστρέφουμε παραφρασμένο το αγωνιώδες ερώτημά του: Ποια Ελλάδα, ποιοι Έλληνες ρε;
Η συγκεκριμένη δίωξη αγωνιστριών-ων για εμάς εντάσ- σεται πλήρως στην βιομηχανία μηνύσεων που έχει στηθεί εδώ και καιρό από την Ασφάλεια Χανίων.
Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις-ους 7 διωκόμενες-ους
Τετάρτη 15 Μάρτη στις 10.00 στα δικαστήρια Χανίων.
Κανάιμα-Πρωτοβουλία ενάντια στο μιλιταρισμό
kanaima.squat.gr
(Κείμενο της κατάληψης Rosa Nera)
Βιομηχανία διώξεων της Ασφάλειας Χανίων επεισόδιο …νιοστό.
Χρόνια τώρα είναι γνωστή η τακτική της ασφάλειας Χανίων, να στέλνει μηνύσεις κατ’ οίκον σε αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος, οδηγώντας τους στις αίθουσες των δικαστηρίων για κάθε λογής αδικήματα, τα οποία κατασκευάζονται επιμελώς στο μπατσομέγαρο. Ορισμένες φορές, πρόκειται για κατηγορητήρια φτιαγμένα τόσο «άτσαλα», που αφορούν ανθρώπους οι οποίοι δεν βρίσκονταν καν στο σημείο όπου διαδραματίστηκαν τα όσα τους καταλογίζονται, πράγμα το οποίο από μόνο του φανερώνει την προσπάθεια ποινικοποίησης των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Στις 15/03/2017 δικάζονται 7 συναγωνιστές και συναγωνίστριες για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον Γενάρη του 2013 στη βιβλιοπαρουσίαση του εθνικιστικού περιεχομένου βιβλίου «ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι;».
Το εν λόγο βιβλίο γράφτηκε από τον φασίστα – τέως αρχηγό του Γ.Ε.Σ- Φραγκούλη Φράγκο και αφορά κυρίως την καταγωγή των πληθυσμών που κατοικούν εντός της επικράτειας του τουρκικού κράτους. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται πως όλοι αυτοί οι πληθυσμοί διατηρούν μέχρι και σήμερα διαφορετικές εθνικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές ταυτότητες. Τι θαύμα! H προσπάθεια ομογενοποίησης του τουρκικού κράτους αποτυγχάνει… Και σίγουρα (θα προσθέταμε) δεν τα καταφέρνει τόσο καλά όσο το ελληνικό.
Οι εκκαθαρίσεις και οι εκτοπίσεις πληθυσμών που κάνουν όλα τα έθνη κράτη ιστορικά στην προσπάθειά τους να εντάξουν νέα εδάφη στην επικράτειά τους, μήπως δεν συνέβησαν και στην περιοχή όπου τα τελευταία 180 χρόνια λέγεται Ελλάδα;
Ποιοι έγιναν και γίνονται κρέας για την πολεμική μηχανή και ποιοι ωφελούνται από τις αιματοχυσίες των κρατικών ανταγωνισμών, είναι ερωτήματα που δεν θίγονται από ανθρωποειδή όπως ο Φράγκος. Επίδοξος πραξικοπηματίας και μάρτυρας υπεράσπισης καταδρομέων που φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα σε παρέλαση, η κατασκευή της τάφρου στον Έβρο για κατατρεγμένους από τη φτώχεια και τους πολέμους κι η θερμή του χειραψία με τον Μιχαλολιάκο στη βουλή αποτελούν ορισμένα μόνο από τα «highligths» του Φραγκου.
Ο ίδιος απλά είχε και έχει μεγάλα σχέδια! Θεωρεί πως η όποια αστάθεια του τουρκικού κράτους τα τελευταία χρόνια αποτελεί ευκαιρία για την Ελλάδα. Τι εννοεί άραγε; Να παίξουμε κι «εμείς» πιο ενεργά… πόλεμο. Ο ίδιος τύπος άλλωστε που στη σύντομη -μόλις ένα μήνα- θητεία του ως υπουργός άμυνας έστειλε ελληνική αεροπορία και ναυτικό να συμμετάσχουν στους βομβαρδισμούς της Λιβύης το καλοκαίρι του 2012, δαπανώντας ένα εκατομμύριο ευρώ τη μέρα.
Μόνο που δεν τρώνε όλοι το κουτόχορτο του εθνικισμού, ούτε στοιχίζονται στις στρατιωτικοποιημένες γραμμές των ελληνικών αφεντικών. Ούτε πόλεμο, ούτε χούντες, ούτε στρατό γουστάρουμε. Κι η παρέμβαση με συνθήματα και τρικάκια ήταν το αυτονόητο που πράξαμε μαθαίνοντας για τη μισαλλόδοξη βιβλιοπαρουσίαση. Ακολούθησε μια μικροσυμπλοκή με κάποιους απ’ τους ακροατές της βιβλιοπαρουσίασης, δηλαδή απόστρατους, στρατιωτικούς, παπάδες και μπάτσους.
Ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι ο κυριλάτος κυβερνητικός, που εξοντώνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Από τους μετανάστες/ στριες ως τα φτωχότερα τμήματα της ντόπιας εργατικής τάξης. Οι πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή εξελίσσονται παράλληλα με τη στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων στις πρωτοκοσμικές πόλεις. Τύποι σαν τον Φράγκο Φραγκούλη αποτελούν μια ακόμη εφεδρία της κρατικής μηχανής, που βλέπει τις ζωές μας αναλώσιμες, πουλώντας το χιλιοπαιγμένο εργάκι της εθνικοφροσύνης.
Οι ονειρώξεις για «ανασύσταση του βυζαντίου», πραξικοπήματα κι άλλες ανάλογες μπαρούφες των ντόπιων αφεντικών και των εκπροσώπων τους, βρίσκουν απήχηση στη γενικευμένη πολιτική και συναισθηματική ανεπάρκεια.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ,
ΤΕΤΑΡΤΗ 15/03 στα δικαστήρια Χανίων στις 10:00π.μ
