Στις 2 Μαίου 2011 έλαβα κατατακτήριο στρατού απο το Γενικό Επιτελείο Στρατού για να παρουσιαστώ στις 5 Μαίου 2011 στο 6ο σύνταγμα πεζικού στην Κόρινθο.
Αρνήθηκα να παρουσιαστώ επειδή είμαι αναρχικός. Ως εκτούτου το να υπηρετήσω την κρατική μηχανή είναι κάτι το οποίο προφανώς δεν ταιριάζει με την ιδεολογία μου και με τον τρόπο ζωής μου. Ως γνωστόν ο στρατός ευθύνεται για άπειρες δολοφονίες και αυτοκτόνιες. Είναι αυτός που έχει λειτουργήσει αρκετές φορές ως απεργοσπαστικός μηχανισμός. Είναι πάντα εκεί με το δάχτυλο στη σκανδάλη, έτοιμος να εγκαθιδρύσει χούντες και να καταπνίξει απεργίες και εξεγέρσεις.
Προφανώς και αποδέχομαι οτι υπάρχει πόλεμος.
Απλά ο πραγματικός πόλεμος δεν διεξάγεται ανάμεσα σε λαούς, αλλά ανάμεσα σε καταπιεζόμενους και καταπιεστές. Για μένα είναι ξεκάθαρο το τι είναι και τι πρεσβεύει ο στρατός ως εκ τούτου δεν πρόκειται «να εκπληρώσω την υποχρέωση μου». Το να συμμετέχω σαν ενα γρανάζι στην στρατιωτική μηχανή αυτόματα θα σήμαινε οτι πολεμάω ενάντια σε μένα.
Επιλέγω την Ολική Άρνηση Στράτευσης και σε καμιά περίπτωση δεν θα υπηρετούσα άοπλη ή εναλλακτική θητεία. Έτσι κι αλλιώς θεωρώ πως οτιδήποτε εναλλακτικό είναι και αφομοιώσιμο.
Η επιλογή μου αυτή δε είναι επηρεασμένη από καμία θρησκευτική ή πασιφιστική ιδεοληψία αλλά αντίθετα έχει να κάνει με το πως εγώ, όντας αναρχικός, αντιλαμβάνομαι την λέξη πόλεμος. Έχει να κάνει με το γεγονός οτι η αναρχία εν τέλει δεν είναι ιδεολογία αλλά τρόπος ζωής.
Σπύρος Μάνδυλας, Τετάρτη 11 Μαίου 2011
* Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό indymedia.
