Πάσχα σε ένα “βράχο” του Αιγαίου

[Οι δοκιμασίες ήταν αλλεπάλληλες. Πρώτα δοκιμάστηκαν οι αντοχές της Ελλάδας στα σύνορα. Τώρα δοκιμάζονται οι αντοχές του συστήματος υγείας. Οι άμυνες που έδειξε ότι διαθέτει η χώρα αναζωογόνησαν την πίστη στο κράτος και στους λειτουργούς του. Οι λευκές στολές των νοσοκομείων, οι χακί της μεθορίου, οι μπλε των πόλεων. Όλοι αυτοί που κάνουν τους Έλληνες να αισθάνονται ασφαλείς και ελεύθεροι – παρά τον προσωρινό εγκλεισμό τους. Ασφαλείς και ευγνώμονες. Η δοκιμασία θα περάσει. Το Αιγαίο, που επιθεωρεί ο φρουρός, θα είναι πάντα εκεί.]

Η παραπάνω λεζάντα συνοδεύει τη φώτο στην προμετωπίδα της πρώτης σελίδας της εφημερίδας Καθημερινή με ημερομηνία 18-19 Απριλίου 2020. Μεγάλο Σάββατο-Κυριακή του Πάσχα, σε μια πόλη κλεισμένη στα σπίτια της. Με 5000 μπάτσους να περιπολούν τους δρόμους με τη συνοδεία drones και ελικοπτέρων.

Κάποιες φορές οι λέξεις είναι πιο ισχυρές από μια εικόνα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε την αποθέωση του ωμού ρεαλισμού και των στολών, κανένας συμβολισμός με τα χρώματα, άσπρο, χακί, μπλε. Όλα στην κολυμπήθρα της εθνικής ενότητας εβαπτίζονται. Οι στρατιώτες γιατροί με τις άσπρες στολές, οι πραγματικοί στρατιώτες-φρουροί των συνόρων με τα χακί αμπέχωνα, οι 5000 στρατιώτες μπάτσοι της επιτήρησης και του προστίμου με τα μπλέ. Οι υπερασπιστές της “ασφάλειας” και της “ελευθερίας”.

Θα μπορούσαμε να χαμογελάσουμε σκωπτικά με την παραπάνω λεζάντα και την ιδεολογική της έπαρση. Είναι μόνο που μας επανέρχεται έστω και έτσι, έστω και από μια φυλλάδα, η διαπίστωση τούτη που λέει ότι ο εθνικός κορμός χωράει τους πάντες στη μάχη με τον εχθρό, τον κάθε ορατό ή “αόρατο”. Όλοι, μα όλοι χωράνε στον πόλεμο, κάποιοι πεθαίνουν, μα πάντα στο τέλος παραμένει η πατρίδα και η πίστη στο κράτος. 

Ά… και το Αιγαίο.