Για το διήμερο αντιμιλιταριστικών εκδηλώσεων & παρεμβάσεων στην Κοζάνη στις 9 & 10 Ιανουαρίου

 

Το διήμερο 9 και 10 Ιανουαρίου 2015, μία σειρά αντιμιλιταριστικών κινήσεων πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Κοζάνης, στο πλαίσιο ενός κοινού καλέσματος που συνδιοργανώθηκε από την «Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης» και από αλληλέγγυους/ες σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα και το οποίο στηρίχθηκε από συντρόφους/ισσες της ευρύτερης δυτικής Μακεδονίας. Αφορμή του διημέρου στάθηκε η στοχοποίηση ολικού αρνητή από την στρατολογία δυτικής μακεδονίας (με έδρα στην Κοζάνη), η οποία προχώρησε παράλληλα στην επιβολή προστίμου 6.000€ και στη δίωξή του. Πέρα όμως αυτού, το διήμερο πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο όπου ένα εκδικητικό κατασταλτικό σχέδιο με συλλήψεις, διώξεις, πρόστιμα, στρατοδικεία και διαρκείς ενοχλήσεις προς ολικούς αρνητές βρίσκεται σε εξέλιξη, γεγονός που καθιστά τις δράσεις αλληλεγγύης ανά την Ελλάδα κάτι περισσότερο από αναγκαίες.

Την Παρασκευή 09/01, εντός και εκτός του κτιρίου της στρατολογίας Κοζάνης, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων, ανάρτηση πανό και ρίψη αντιμιλιταριστικών φλάιερ από περίπου 25 συντρόφους/ισσες. Έγινε ενημέρωση σε γονείς και στρατεύσιμους που βρίσκονταν στην «υπηρεσία» σχετικά με την ολική άρνηση στράτευσης αλλά και την κατασταλτική μανία στρατολόγων και στρατοδικών. Ταυτόχρονα, προσεγγίστηκαν οι διάφοροι λογής «υπεύθυνοι» και «ανεύθυνοι», διευθυντές, υποδιευθυντές και λοιποί στρατιωτικοί υπάλληλοι, που κατά καιρούς απευθύνονται μέσω αλληλογραφίας σε ολικούς αρνητές τόσο για την κατάταξή τους όσο και για την καταστολή τους, λαμβάνοντας το μήνυμα των αδιαπραγμάτευτων επιλογών των τελευταίων. Η αποχώρηση από το κτίριο έγινε με μικρή πορεία και με συνθήματα αλληλεγγύης.
Η παρέμβαση αυτή έρχεται να ακολουθήσει μία σειρά άλλων αντίστοιχων παρεμβάσεων κατά τους τελευταίους μήνες, σε άλλες περιοχές της επικράτειας. Οι κινήσεις αυτές αποκαλύπτουν τη φαιδρότητα και τις δυνατότητες περαιτέρω ρηγματώσεων μίας εν κρυπτώ και εκ του ασφαλούς μεθοδολογίας όξυνσης της στρατιωτικής καταστολής και των πολιτικών διώξεων, διαμέσου εγγράφων και τηλεφωνικών κοινοποιήσεων μίας δήθεν απρόσωπης και αόρατης χακί γραφειοκρατίας.

Το Σάββατο 10/01, από τις 11π.μ. έως τη 1 το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης. Σε ένα από τα πλέον πολυσύχναστα σημεία της πόλης, κάτω από το «ρολόι» και στην αρχή του εμπορικού πεζόδρομου, 50 περίπου αλληλέγγυοι/ες έστειλαν το μήνυμα ότι οι ολικοί αρνητές δεν είναι μόνοι. Στη μικροφωνική που λειτούργησε καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκέντρωσης, διαβάστηκαν αντιμιλιταριστικά κείμενα, κείμενα αλληλεγγύης αλλά και αποσπάσματα από πρόσφατο κείμενο ολικού αρνητή. Πολλά πηγαδάκια ανοίχτηκαν με περαστικούς που δεν γνώριζαν για την καταστολή των αρνητών αλλά και το πρόστιμο των 6.000€, μια καινοτομία οικονομικής καταστολής στα ελληνικά δεδομένα δια χειρός Ευάγγελου Βενιζέλου. Τρία πανό αναρτήθηκαν πέριξ της συγκέντρωσης κατοχυρώνοντας σε δημόσια θέα και τα αντίστοιχα πολιτικά μηνύματα. 1500 κείμενα μοιράστηκαν και εκατοντάδες φλάιερ πετάχτηκαν. Τέλος, αξιοσημείωτο ήταν το ότι διάφορος κόσμος που στεκόταν για αρκετή ώρα στον τόπο της συγκέντρωσης έδινε σε αυτήν και έναν χαρακτήρα «μικρής διαδήλωσης», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ένα τοπικό ειδησεογραφικό διαδικτυακό μέσο.

 

 

 

Την ίδια μέρα, μεταξύ 2μ.μ. και 5μ.μ. πραγματοποιήθηκε στο εργατικό κέντρο της Κοζάνης, εκδήλωση-συζήτηση για την ολική άρνηση στράτευσης και την καταστολή με την συμμετοχή περίπου 50 ατόμων. Στην εκδήλωση, εκτός από ενημέρωση για την συμμετοχή της τοπικής στρατολογικής «υπηρεσίας» στην κατασταλτική στρατηγική, ανοίχτηκαν καίρια και ενδιαφέροντα ζητήματα όπως: οι αρνήσεις πληρωμών, η κανονικότητα του έθνους και η στρατιωτική θητεία, ο αντιμιλιταρισμός και η ολική άρνηση στράτευσης κ.ά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η αντίδραση στρατού & αστυνομίας

Την επόμενη μέρα της παρέμβασης στην στρατολογία Κοζάνης, έγινε γνωστό σε συντρόφους από Κοζάνη που διατηρούν επικοινωνία με άτομα που πραγματοποιούν τη θητεία τους στα 2 τοπικά στρατόπεδα και συγγενείς τους, πως δόθηκαν στους φαντάρους εντολές «συναγερμού» και αυξημένης ετοιμότητας. Κοντολογίς, οι εντολές απαιτούσαν από τους φαντάρους στις σκοπιές των στρατοπέδων, να εφαρμόσουν κανόνες εμπλοκής απέναντι σε «όχλο» (!) που θα προσέγγιζε  τα στρατόπεδα της περιοχής (!!). Προειδοποιητικά πυρά στον αέρα και σε περίπτωση μη συμμόρφωσης στις εντολές, πυρά προς τον «όχλο»… Παρόμοια επιφυλακή υπήρξε και στην τοπική λέσχη αξιωματικών στρατού όπου και κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης (10/01), μια διμοιρία ΜΑΤ ανέλαβε τη φρούρηση του κτιρίου της. Επιπλέον, περιπολικά και δυνάμεις ΟΠΚΕ, φρουρούσαν το Σάββατο νυχθημερόν το κτίριο της στρατολογίας και των δικαστηρίων.

Μερικά συμπεράσματα

Α) Η παρέμβαση στην στρατολογία Κοζάνης ανέδειξε τη θρασυδειλία αλλά και την αδυναμία των στρατολόγων και των στρατιωτικών υπαλλήλων να απαντήσουν στα πολιτικά επίδικα των διώξεων των ολικών αρνητών όταν οι τελευταίοι επιλέγουν να βρεθούν ενώπιών τους. Σε ένα αποστειρωμένο κτίριο από οποιαδήποτε σκέψη ή αντίλογο στην στρατοκρατική κανονικότητα, τα κείμενα που μοιράστηκαν στην παρέμβαση αλλά και τα επιχειρήματα των ολικών αρνητών στράτευσης, διεμβόλισαν για λίγο την στρατιωτική πειθαρχία στη λειτουργία της υπηρεσίας και αμφισβήτησαν την αγιότητα των στρατολογικών εγγράφων. Την απρόσμενη απουσία του διευθυντή της στρατολογίας εκείνη τη μέρα, διέσωσε η πανικόβλητη υποδιευθύντρια, που μετά από την αρχική έντονη άρνησή της τελικά δέχτηκε να ακούσει τους ολικούς αρνητές, ομολογώντας στο τέλος ότι γνώριζε τόσο για την ολική άρνηση στράτευσης γενικά, όσο και πιο συγκεκριμένα για τη δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης του συντρόφου για τον οποίο η «υπηρεσία» της πρόσφατα παρήγγειλε την επιβολή προστίμου και ποινικής δίωξης (όπως είπε η ίδια την είχε διαβάσει προ πολλού στο διαδίκτυο). Επιβεβαίωσε με τον τρόπο αυτό, ότι οι απανωτές διώξεις και τα εξαχίλιαρα απέναντι στους ολικούς αρνητές δεν είναι τίποτα άλλο από εκδικητικά μέτρα με πολιτικά κίνητρα.

Τέλος, η αρχική άγνοια που δήλωναν οι περισσότεροι από τους στρατιωτικούς υπαλλήλους για τους ολικούς αρνητές και για τις διώξεις/πρόστιμα, εξελισσόταν σε μετάθεση των ευθυνών στους ιεραρχικά ανώτερους. Ωστόσο, όταν δόθηκε η εντολή από τους «ανωτέρους» για να καλεστεί η αστυνομία ενάντια στους συγκεντρωμένους, η ίδια άγνοια και η ίδια μετάθεση ευθυνών μετατράπηκε εν ριπή οφθαλμού σε αξιοσημείωτο ζήλο «εκτέλεσης καθηκόντων». Με τον τρόπο αυτό, καταρρίπτεται οποιαδήποτε μετάθεση ευθυνών, καθιστώντας σαφές ότι ο στρατιωτικός μηχανισμός λειτουργεί και καταστέλλει ως τέτοιος στο σύνολό του, με τον κάθε έναν και τη καθεμία που τον υπηρετεί να βάζει το λιθαράκι του/της ανάλογα με τη θέση που κατέχει.

Β) Οι αντιμιλιταριστικές εκδηλώσεις στην Κοζάνη ανέδειξαν τις δυναμικές που μπορούν να διαμορφώσουν οι «από κάτω» σε πόλεις και περιοχές της επικράτειας όπου τα εθνικά και στρατοκρατικά ιδεώδη θέλουν να πιστεύουν ότι είναι στο απυρόβλητο. Η αλληλεγγύη εξάλλου, είναι μια διαρκής, αδιαπραγμάτευτη σχέση και θέση των αντιστεκόμενων, τόσο απέναντι στην καταστολή του κράτους όσο και απέναντι στην κοινωνική έρημο που αφήνει πίσω του ένα σύστημα που βαθαίνει την καταπίεση και τη λεηλασία. Στο προκείμενο, η αδιαμφισβήτητη εμμονή των τοπικών στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών προς σύντροφο ολικό αρνητή, ήταν μια ικανή αφορμή έτσι ώστε να δοθούν οι απαραίτητες δημόσιες απαντήσεις-τοποθετήσεις στην κατασταλτική τους στρατηγική αλλά και να οργανωθούν οι στοιχειώδεις τοπικές συλλογικές αντιστάσεις. Αν σε αυτό προστεθούν και οι συλλήψεις και τα πρόστιμα προς ολικούς αρνητές στράτευσης ανά την Ελλάδα, μπορεί να γίνει κατανοητό γιατί στην Κοζάνη το διήμερο 9 & 10/01 βρέθηκαν σύντροφοι, αλληλέγγυοι και ολικοί αρνητές όχι μόνο από την τριγύρω περιοχή αλλά και από άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ζητούμενο πλέον είναι, οι συλλογικές αυτές αντιστάσεις, η αλληλεγγύη και οι παρακαταθήκες συντονισμού και κοινών δράσεων, να ριζώσουν και να απλώσουν. Γιατί, απέναντι στον χακί εκβιασμό, δεν πρέπει να αφεθεί κανένας μόνος, ποτέ και πουθενά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γ) Ο τρόπος που η αστυνομία και ο στρατός της Κοζάνης διαχειρίστηκαν τις αντιμιλιταριστικές παρεμβάσεις-εκδηλώσεις, αναδεικνύει την απόλυτη σύμπλευση των δυο αυτών μιλιταριστικών μηχανισμών. Δεν χρειάζεται τόσο να μνημονεύσουμε την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων έξω από στρατιωτικά κτίρια της περιοχής. Αυτό που ωστόσο χρήζει αναφοράς, είναι τα πολεμικά σχέδια αντιμετώπισης πολιτικών παρεμβάσεων και εκδηλώσεων αλληλεγγύης. Αν λοιπόν η παρουσία συντρόφων/ισσών με κείμενα, πανό και πολιτικές θέσεις στην στρατολογία Κοζάνης ανάγκασε τους ιθύνοντες του στρατού και της αστυνομίας να ενεργοποιήσουν πολεμικούς κανόνες εμπλοκής σε στρατόπεδα και στρατιωτικά κτίρια εντός και εκτός της πόλης, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για έναν απλό «υπέρμετρο ζήλο» των αρχών (οι τοπικές αστυνομικές δυνάμεις φαίνεται ότι βρήκαν πεδίο αυτοπροβολής και επιβεβαίωσης της ύπαρξής τους απέναντι σε αγωνιζόμενους ανθρώπους που δεν πρόκειται να φοβηθούν ούτε από τάγματα ούτε από τυφέκια). Πρόκειται, φυσικά, για επιχειρησιακά και πολεμικά γυμνάσια απέναντι στον «εσωτερικό εχθρό» και σε κάθε κοινωνική δυναμική που θα αμφισβητήσει την κανονικότητα του έθνους, του κράτους και του καπιταλισμού. Με την ιδιαιτερότητα ότι ταυτόχρονα αποτελούν και ασκήσεις ιδεολογικής σφυρηλάτησης και περιχαράκωσης, εγγράφοντας τους ολικούς αρνητές, τους ανυπότακτους, τους αγωνιστές, τους εξεγερμένους κ.ο.κ. ως ξεκάθαρες περιπτώσεις «ασύμμετρης απειλής» για τον ελληνικό στρατό, έτσι ώστε όποτε χρειαστεί μελλοντικά να ενεργοποιηθεί ένας κατασταλτικός αυτοματισμός που θα δικαιολογεί την υπακοή σε «άνωθεν εντολές» εναντίον τους. Σε αυτούς τους μηχανισμούς λοιπόν αρνούμαστε να καταταγούμε και κάθε τέτοια άσκηση που θα βρίσκουμε μπροστά μας θα μας οπλίζει με ακόμη περισσότερο πείσμα για τις επιλογές μας.

Ούτε μία ώρα – ούτε ένα ευρώ στο στρατιωτικό μηχανισμό!