Κυκλοφόρησε το 1ο τεύχος του περιοδικού της Πρωτοβουλίας, “Casus Rebelli”

Το Σάββατο, στο πρώτο αντιμιλιταριστικό καφενείο της Πρωτοβουλίας που φιλοξενήθηκε στην κατάληψη του Σινιάλο, παρουσιάστηκε και το πρώτο τεύχος της άτακτης περιοδικής έκδοσης της συλλογικότητάς μας. Ο τίτλος της Casus Rebelli και σκοπός της να αποτυπώσει σχόλια πάνω στην επικαιρότητα, σκέψεις μας γύρω από τις μιλιταριστικές προεκτάσεις ενός κράτους σε αναδιάρθρωση, τις αναλύσεις μας γύρω από θέματα θητείας, αντιμιλιταρισμού, εθνικισμού.

Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε σε 1000 αντίτυπα και διακινείται χωρίς αντίτιμο σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις της Αθήνας και του Πειραιά (σε πρώτη φάση). Εάν ζείτε στην επαρχία και θέλετε να βοηθήσετε στην διακίνηση του περιοδικού επικοινωνήστε μαζί μας ηλεκτρονικά στο e-mail μας. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε εάν θέλετε να σας αποστείλουμε το περιοδικό ταχυδρομικά.

Ο πρόλογος της έκδοσης:

Μία πραγματικότητα, όταν ξεκινάς να μιλάς για τον αντιμιλιταρισμό ο συνομιλητής σου να γειώνει την κουβέντα στην ανάγκη ύπαρξης του στρατού. Μία ακόμη πραγματικότητα, όταν ξεκινάς να μιλάς για την πολιτική επιλογή της άρνησης υπηρέτησης της στρατιωτικής θητείας, ο συνομιλητής γειώνει την κουβέντα σε μεμψιμοιρία για τις διώξεις και την οικονομική καταστολή.

Υπάρχει ένα βασικό θέμα, όμως, για εμάς σε όλα τα παραπάνω. Όταν μιλάμε για αντιμιλιταρισμό δεν βλέπουμε μόνο χακί στολές, στρατόπεδα, εξοπλισμούς και διακρατικούς ανταγωνισμούς. Βλέπουμε και την έξοδο του μιλιταρισμού από τα στρατόπεδα και την παρουσία του στα σχολεία, στους δρόμους, στους εργασιακούς χώρους, στα μέσα ενημέρωσης. Βλέπουμε και τις μοριακές πράξεις και σκέψεις της καθημερινότητας που είναι διαποτισμένες από αυτόν. Και πάνω εκεί προσπαθούμε να βάζουμε ζητήματα, να μοιράζόμαστε σκέψεις, να είμαστε σε μία διαρκή κίνηση εναντίωσης.

Ίσως δεν είναι ιδιαίτερα αντιληπτό, ίσως να φταίμε και εμείς σε αυτό. Ας το ξεκαθαρίσουμε. Η επιλογή της ολικής άρνησης στράτευσης που κάναμε κάποιοι από εμάς σε κάποια στιγμή της ζωής μας, σαν μία αναπόφευκτη συνάντηση με τις ηλικιακές νόρμες της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι το σημείο όπου ξεκινάμε και τελειώνουμε. Δεν μας απασχολεί μόνο η στρατιωτική θητεία και η άρνησή της, αλλά το κοινωνικό περιβάλλον σα σύνολο μέσα στο οποίο ζούμε. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το στρατόπεδο είναι κάτι το διαχωρισμένο από την κοινωνία; Ποια μπορεί να ισχυριστεί ότι τα κρατικά συμφέροντα και οι ιδεολογίες που τα συνοδεύουν θα επέπλεαν έξω από το κυρίαρχο πλαίσιο προγονοπληξίας και κατακερματισμού; Ποιοι μπορούν να ισχυριστούν ότι όλα τα παραπάνω αφορούν κάποιους άντρες που πρέπει-να πάνε-στο-στρατό και όχι και κάποιες γυναίκες που ζουν σε αυτό τον τόπο;

Η ποινική μεταχείριση και η οικονομική καταστολή των ολικών αρνητών στράτευσης είναι η συνεπής στάση ενός ισχυρού στρατιωτικού και δικαστικού μηχανισμού απέναντι σε δηλωμένους πολιτικούς τους αντιπάλους. Η ανάδειξη και η πράξη απέναντι στις καθημερινές απολήξεις αυτών των μηχανισμών, τον διάχυτο μιλιταρισμό, είναι η συνεπής στάση των δηλωμένων πολιτικών αντιπάλων τους, πέρα από τη μόνιμη εναντίωσή τους στο κράτος και τον καπιταλισμό.. Και αυτό το δρόμο, μέσα από την Πρωτοβουλία, τραβάμε εδώ και 4 χρόνια περίπου.

Έχουμε να πούμε πολλά γιατί συμβαίνουν πολλά τριγύρω μας. Και για να το πετύχουμε αυτό σκεφθήκαμε να στραφούμε σε ακόμα ένα μέσο που μας έχει δώσει η αντιεξουσιαστική κινηματική εμπειρία μας, αυτό μίας περιοδικής έκδοσης. Με μία βεντάλια θεμάτων, που θα άπτονται των όσων είπαμε παραπάνω. Αυτή η περιοδική έκδοση θα συνοδεύεται και από κάποια τακτικά θεματικά καφενεία που θα οργανώνει η συλλογικότητά μας σε αυτοοργανωμένους χώρους. Καλά τα (τυπωμένα) λόγια, αλλά η δια ζώσης επαφή είναι καλύτερη. Μαζί με τα λόγια της.

* Εδώ μπορείτε να το κατεβάσετε σε pdf.