Βελιγράδι: Αντιμιλιταρισμός και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα
(Αναδημοσίευση από το αθηναϊκό indymedia)
Αντιμιλιταρισμός και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα
– συζήτηση με συντρόφους από την Κροατία και την Ελλάδα
Αναρχική αλληλεγγύη και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες, μία ανάμνηση από την Κροατία
Δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορία. Υπάρχουν μόνο διαφορετικές ερμηνείες του τι έχει συμβεί και μία ξεκάθαρη ιδέα ότι οι “συνηθισμένοι”, “απλοί” άνθρωποι είναι τα θύματα όλων των συστημάτων, ανεξάρτητα από το εάν αυτά τα συστήματα έχουν εγκαθιδρυθεί πάνω στη μία ή την άλλη ιδεολογία, τον εθνικισμό, τη θρησκεία… Οι πόλεμοι που διεξήχθησαν στη δεκαετία του ’90 παρήγαγαν μόνο θύματα. Θύματα που προκλήθηκαν από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, τον εθνικισμό, τα κράτη και τις ηγεσίες τους, τους ντόπιους εγκληματίες, τους διάφορους προσκυνητές, αυτούς όσοι “εκτελούσαν διαταγές”…
Σε μία τέτοια συνθήκη, την ψύχωση του μαζικού πολέμου, υπήρξαν θύλακες αντίστασης στη μάχη, τον εθνικισμό, το μίσος και τον ίδιο τον πόλεμο, παρά το ότι αυτός ήταν παντού γύρω μας και έγινε εγγενές στοιχείο των ζωών μας. Η νέα κανονικότητα. Θα μιλήσουμε (πιθανότατα με τη βοήθεια κάποιων συμμετεχόντων στα γεγονότα που θα περιγράψουμε) σχετικά με αναρχικές δράσεις αλληλεγγύης, διάφορες αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και την επίδρασή τους κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90.
Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, η στρατιωτική θητεία είναι υποχρεωτική για τους άντρες ηλικίας μεταξύ 18 και 45 ετών, παρά το ότι όλες οι γειτονικές της χώρες είναι είτε μέλη είτε υποψήφια μέλη της Ε.Ε. ή/και του ΝΑΤΟ. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποιός είναι ο ρόλος του ελληνικού στρατού σε ότι αφορά σε κρατικά ζητήματα, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά; Πόσο σημαντικός είναι ο στρατός για τον ελληνικό καπιταλισμό; Ποιά είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών/κοινωνικών κινημάτων απέναντι στο στρατό; Τι είδους αγώνες διεξάγονται σήμερα ενάντια στο στρατό; Είναι ενεργά αντίθετοι στο μιλιταρισμό οι αναρχικοί/αντιεξουσιαστές;
Links- πηγές:
https://www.facebook.com/events/948280231867996/
Η εκδήλωση στα αγγλικά:
Antimilitarism and anti-war initiatives in Ex-Yugoslavia and Greece
– discussion with comrades from Croatia and Greece
Anarchist solidarity and anti-war initiatives, a recollection from Croatia.
There is no objective history. There are only different interpretations of what has happened and a very clear idea that the “ordinary”, “little” people are the victims of all systems, whether these systems are founded on this or that ideology, nationalism, religion…The wars that took part during the nineties produced only victims. Victims were caused by the media propaganda, nationalism, the states and their leaderships, local thugs, different obeyers, the ones who “carried out the orders”…
In a situation like that, mass war psychosis, there were still pockets of resistance to the conflict, nationalism, hate and the war itself, although it was all around us and became the integral part of our lives. The new normality. We will talk about (probably with the help of some of the participants in the events that we will describe) anarchist actions of solidarity, different anti-war initiatives and their influence during the nineties.
Militarism and antimilitarism in greece
In greece military service is obligatory for men between 18 and 45 years old, even though all of greece’s neighbours are either members or wannabe members of EU or NATO. Why is this happening? What is the role of greek army as far as state affairs are concerned, both internal and external? How importand is the army for greek capitalism? What is the attitude of the political parties and political/social movements towards the army? What kind of struggles are conducted at present against the army? Are anarchists/antiauthoritarians active against militarism?
