9 Μάη, βιβλιοπαρουσίαση του “Πόλεις επί χάρτου” στην Θεσσαλονίκη

Από τα Βαλκάνια…

Σε τούτα τα μέρη ο μιλιταρισμός δε ντράπηκε ποτέ να διεκδικεί χώρο στο δημόσιο λόγο και στις κοινωνικές σχέσεις. Να ετεροπροσδιορίζεται κοιτώντας πέρα από συνοριακές γραμμές, να αυτοπροσδιορίζεται χτίζοντας την αγάπη για την πατρίδα. Και το μίσος για ό,τι είναι έξω απ’ αυτήν. Σε τούτα τα μέρη, ο στρατός έχει καταγραφεί στην επίσημη ιστορία ως “απελευθερωτής”, ως “ειρηνευτικός διαμεσολαβητής”, ως “εγγυητής σταθερότητας”. Απελευθερωτής, με τίμημα τις ζωές και τις κοινότητες χιλιάδων ανθρώπων των οποίων το χρώμα, η γλώσσα, το θρήσκευμα και οι παραδόσεις δεν χωρούσαν στις στρατηγικές για “εθνική ομοιογένεια” και στις πολιτικές της κατασκευής των σύγχρονων εθνικών ταυτοτήτων. Ειρηνευτικός διαμεσολαβητής, μέσα από πολέμους, συνεχείς εξοπλισμούς, γερά κονδύλια σε μυστικές υπηρεσίες, ή αλλιώς, μέσα από στρατηγικές της έντασης. Εγγυητής, εκείνης της σταθερότητας που απαιτεί η καπιταλιστική συσσώρευση (συμπεριλαμβάνοντας τα δίκτυα της μαύρης οικονομίας), η κρατική εξουσία και η διαιώνιση της εκμεταλλεύσης.

Τη Μεσόγειο και την Αφρική…

Και να που με αφορμή την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη νέα αναβαθμισμένη θέση του στο ΝΑΤΟ, το ελληνικό κράτος αποκτά δεσπόζουσα θέση στις στρατιωτικές αποστολές και την αστυνόμευση της ανατολικής Μεσογείου. Με υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα και πλήθος διακρατικών στρατιωτικών εκπαιδεύσεων (με Ισραήλ, ΗΠΑ, κ.ά.) που αφορούν πραγματικά σενάρια πολέμων κι όχι συνήθεις ασκήσεις ρουτίνας. Να που οι εξέχουσας γεωγραφικής σημασίας βάσεις της Ελλάδας (Καλαμάτα, Χανιά, Λάρισα, κ.ά.) γίνονται πολεμικό ορμητήριο εθνικών και πλανητικών στρατών. Με τον ελληνικό στρατό να συμμετέχει σε κατοχικά στρατεύματα στην Κεντροαφρικάνικη Δημοκρατία, την ίδια στιγμή που οι σύμμαχες -γαλλικών συμφερόντων- εταιρείες πετρελαίων ορμούν για νέα κοιτάσματα.

Έως τα βουνά στην Χαλκιδική…

Εκεί όπου η στρατιωτικοποίηση της καταστολής των κοινωνικών αντιστάσεων από την κυριαρχία είναι μονόδρομος. Εκεί όπου τα πολεμικά δόγματα του ΝΑΤΟ εφαρμόζονται σε δάση και χωριά. Εκεί που τελικά θα πρέπει να (ξανα)σκεφτόμαστε όταν ακούμε για «εσωτερικό» ή «μή συμβατό» εχθρό, εάν αυτή ορολογία αφορά πληθυσμούς σε μακρινά πεδία στρατιωτικών επιχειρήσεων ή τις κοντινές μας κοινότητες αγώνα όπου κάτοικοι και αλληλέγγυοι υπερασπίζονται τη φύση, την καθημερινότητά τους, τις παραδόσεις τους.

Κάτω τα κράτη, τα έθνη και οι στρατοί
για να χτίσουμε εκείνες τις κοινωνικές σχέσεις που θα πράττουν αντεθνικά και αντιμιλιταριστικά