Σύνοψη των κινήσεων αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μ. Τόλη ενόψει του στρατοδικείου του

 

Κείμενα αλληλεγγύης από συλλογικότητες:

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μ. Τόλη

Στις 14 Μαρτίου 2014 ακόμη μία δίκη θα στηθεί στο στρατοδικείο του Ρουφ, στην Αθήνα. Η δίκη του ολικού αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη είναι η συνέχεια ενός θεάτρου παραλόγου που ξεκίνησε πέρσι με την πρωτόγνωρη σύλληψη του στα Ιωάννινα, μέσω της διαδικασίας του αυτοφώρου για ανυποταξία, την μεταγωγή του στην Αθήνα και την προσωρινή του κράτησην(Να θυμίσουμε ότι ο Μιχάλης Τόλης είχε συνυπογράψει δημόσια συλλογική δήλωση άρνησης στράτευσης από το Σεπτέμβριο του 2011).

Αυτή η δίκη είναι ένα μόνο κομμάτι της μέχρι τώρα καταστολής που περιελάμβανε αυτόφωρες συλλήψεις, στρατοδικεία, ποινικές και διοικητικές ποινές, υπέρογκα πρόστιμα των 6000 ευρώ, απαγορεύσεις εξόδου από τη χώρα κ.ά. Εδώ και λίγο καιρό οι στρατοκράτες αποφάσισαν να ξεσκονίσουν τα τεφτέρια τους και να δουν ποιος “τους χρωστάει”. Ποιος χρωστάει χρόνο από τη ζωή του στη πατρίδα, ποιος χρωστάει υποταγή στο έθνος…

Ανανέωσαν, λοιπόν, τον κύκλο της καταστολής σέρνοντας επιπλέον στα στρατοδικεία, καταδικάζοντας και επιβάλλοντας πρόστιμα, κόσμο που είχε αρνηθεί το στρατό αρκετά παλαιότερα, ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Σε κάποιες περιπτώσεις τα άτομα έχουν ήδη ξεπεράσει το 45ο έτος της ηλικίας – έτος που λήγει η υποχρέωση στράτευσης. 

Η απάντηση μας στην καταστολή τους είναι η αλληλεγγύη μας σε όποιον επιλέγει να σταθεί ενάντια στον μηχανισμό του στρατού και η ενδυνάμωση του αντιμιλιταριστικού αγώνα, συλλογικά και δημόσια. Η στήριξη των αρνητών στράτευσης και η μαζική εναντίωση στο μιλιταρισμό είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ.

Καλούμε άτομα, συντροφικούς χώρους και συλλογικότητες να δείξουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους και να σταθούν δίπλα μας – απέναντι στους στρατοκράτες, γνωστοποιώντας την υπόθεση με κάθε τρόπο αλλά και στηρίζοντας με τη φυσική τους παρουσία στο δικαστήριο.

Η ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ!

 

Το μόνο διαρκές έγκλημα είναι η ύπαρξη του κράτους και του κεφαλαίου

Είναι ο δεύτερος χρόνος που οι στρατοκράτες σε συνεργασία με τους υπόλοιπους φύλακες της δημοκρατίας (πολιτικούς,δικαστές,μπάτσους) διώκουν τους ολικούς αρνητές στράτευσης με εκδόσεις ενταλμάτων σύλληψης,αυτόφορες διαδικασίες,ολιγοήμερες κρατήσεις. Και όλα αυτά για να επιδοθεί η κλήση σε αυτούς, για την εκδίκαση της ανυποταξίας τους. Για ένα αδίκημα πλημεληματικού χαρακτήρα.Όμως το θέμα δεν είναι νομικό,δεν εντοπίζεται με τέτοιους όρους. Όροι που οι αρχές έχουν θεσπίσει για την αναχαίτηση και ποινικοποίηση του αντιμιλιταριστικού κινήματος. Όροι που δαιμονοποιούν ή ακόμα αποτρέπουν την χρήση του μέσου από το ίδιο το κίνημα. Τα ζητήματα της Ο.Α.Σ. και των περιεχομένων της είναι αμιγώς πολιτικά-συνειδησιακά. Έτσι όπως είναι όλα τα ζητήματα που απασχολούν τις διαδικασίες του κινήματος. Ως τέτοια τα αντιμετωπίζει η απέναντι πλευρά. Επιχειρεί την ψυχολογική-οικονομική εξόντωση των Ο.Α.Σ. μέσα στο σύνολο των διωκόμενων αγωνιστών. Αυτών που επιλέγουν να σταθούν με αξιοπρέπεια απέναντι στον εχθρό.

Και αυτό γιατί η ανάπτυξη του προτάγματος και του μέσου της Ο.Α.Σ. στοχεύει στον πυρήνα του πλέγματος των σχέσεων που έχουν δομήσει την μιλιταριστική αστική δημοκρατία. Δεν είναι μόνο η άρνηση του να στρατευθείς, είναι η κατάργηση της θητείας, είναι η καταστροφή του στρατεύματος και όλων των όπλων της κυριαρχίας υλικών και μη. Είναι το πρόταγμα για μια κοινωνία χωρίς στρατούς πατρίδες και πολέμους, το να μην υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, διακρίσεις (φυλετικές, εθνικές, φύλου). Είναι η αηδία για τον εκμιλιταρισμό της κοινωνίας και των προιόντων που αυτός ο μιλιταρισμός παράγει (στο ντύσιμο, στην ανάπτυξη του ανταγωνισμού, στην οικοιοποίηση της εξουσιαστικής βίας, στο χτίσιμο τοίχων γύρω από το άτομο μέχρι τις ομάδες και όλη την κοινωνία). Είναι η συνείδηση του Ο.Α.Σ. που δεν του επιτρέπει να καταταγεί, που του υπαγορεύει να σταθεί, να παλέψει, να μην επιλέξει κάποιο γραφειοκρατικό μέσο.

Γιαυτούς τους λόγους οι μέρες για τη ζύμωση και την ανάπτυξη του προτάγματος-μέσου της Ο.Α.Σ. δεν πρέπει να είναι οι μέρες των στρατοδικείων και των συλλήψεων. Για την καταστροφή του μιλιταρισμού από το άτομο μέχρι την κοινωνία το ζήτημα της Ο.Α.Σ. πρέπει να είναι κομμάτι του καθημερινού αγώνα απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο. Και η αλληλεγγύη μας στους Ο.Α.Σ. δεδομένη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΜΙΧΑΛΗ ΤΟΛΗ

ΣΥΓΓΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Παρασκευή 14/03/14 στρατοδικείο ρουφ αθήνα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ Χ.ΡΙΤΣΙΟ

Ο οποίος συνελήφθη στις 27/02 και αφέθηκε ελέθερος στις 28/02

Και σε όσους διώκονται για την επιλογή τους να μην υπηρετήσουν

 

Κείμενο Πρωτοβουλίας αναρχικών από την Πάτρα

.

Συμβολική παράδοση συλλογικής δήλωσης ολικής άρνησης στράτευσης στην στρατολογία Ιωαννίνων

Το πρωί της Δευτέρας 17-2-2014, κάποιες δεκάδες συντροφισσών και συντρόφων στήριξαν μια αντιμιλιταριστική παρέμβαση, κατά την οποία παραδόθηκε συμβολικά στους καραβανάδες της στρατολογίας Ιωαννίνων η παρακάτω συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης. Εν μέσω συνθημάτων και κάποιων “διαλόγων” μεταξύ αντιμιλιταριστών και στρατιωτικού προσωπικού (θα μας προτιμούσαν προφανώς στη μούγγα και να βαράμε προσοχή…) εκφράστηκε παράλληλα η αλληλεγγύη στον αρνητή Μ. Τόλη που θα δικαστεί την Παρασκευή 14/3 στην Αθήνα. Τα κρεμασμένα πανό έξω από την είσοδο, αλλά και η ίδια η πράξη της δημοσιοποίησης άλλης μιας συλλογικής δήλωσης νέων αρνητών στράτευσης, πέρασαν έμπρακτα το μήνυμά μας: Όσο περισσότερο μας καταστέλλουν, τόσο περισσότερο πεισμώνουμε, όσοι ολικοί αρνητές και να διώκονται, άλλοι τόσοι ξεμυτίζουν και παίρνουν τη σκυτάλη.

Σε συνέχεια των δράσεων δημοσιοποίησης της συλλογικής δήλωσης άρνησης στράτευσης πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 18-02-14 το απόγευμα μικροφωνική όπου μοιράστηκαν εκατοντάδες αντίτυπα της δήλωσης.

“Δεν φυλάττουμε καμία πίστη για καμία πατρίδα, όπως δεν φιλάμε καμία κατουρημένη ποδιά. Καμία υπακοή σε κανένα Σύνταγμα, Νόμο ή ψήφισμα κανενός Κράτους, όταν αυτά εναντιώνονται στα συμφέροντά τα δικά μας, των υπό διαμόρφωση κοινοτήτων μας και της τάξης μας. Καμία υποταγή στους «ανωτέρους» μας.Δε θα εκτελέσουμε προθύμως και άνευ αντιλογίας (ούτε τα βόδια δεν το κάνουν αυτό) καμία διαταγή τους. Δε θα υπερασπιστούμε ούτε με αφοσίωση, ούτε με προθυμία, ούτε καν με ραθυμία καμία σημαία κάτω από την οποία τα μέλη και οι χειροκροτητές της αστικής τάξης έχουν εκμεταλλευτεί, καταπιέσει, δολοφονήσει, διαπομπεύσει και βιάσει δεκάδες χιλιάδες αδερφούς και αδερφές μας προλετάριους αγωνιστές ή και άμαχους εντός και εκτός συνόρων, είτε στα πεδία της μάχης είτε στις καθημερινές κοινωνικές μάχες στις γειτονιές, στους δρόμους και τους χώρους εργασίας.

Όσο για την τελευταία ρανίδα του αίματός μας (όπως και την πρώτη και την δεύτερη και την τρίτη…) θα την κρατήσουμε μες τις φλέβες μας, ώστε αυτές να χτυπούν δυνατά και να ζήσουμε, να χαρούμε, να λυπηθούμε, να παλέψουμε για την συλλογική μας ανατίμηση, να αγαπήσουμε, αλλά και να μισήσουμε όσους το αξίζουν (καλή ώρα). Δε φυλάττουμε, λοιπόν, ούτε «ακριβώς» ούτε με κάποιον άλλον τρόπο τους στρατιωτικούς νόμους, αλλά παλεύουμε για την κατάργηση αυτών και των νομοθετών τους, του κράτους και των αφεντικών.

Με δυο λέξεις: Δεν υπηρετούμε!”