Για τον στρατό και για την ολική άρνηση στράτευσης, κείμενο από την αναρχική ομάδα Dinamitera (Πάτρα)
Τι είναι για μας ο στρατός
Το φονικότερο όπλο κρατών-καπιταλισμού για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους. Ο στρατός είναι ένας θεσμός αμοιβαίου συμφέροντος για τα κράτη και το κεφάλαιο. Από τη μία τα κράτη εξασφαλίζουν τους αναγκαίους υλικούς όρους για τη διαιώνιση της εξουσίας τους (ο στρατός είναι ένα πειθήνιο εκτελεστικό όργανο που θα διεκπεραιώσει την εκάστοτε πολιτική στρατηγική και σε διακρατικό επίπεδο και στο εσωτερικό του κράτους). Από την άλλη η πολεμική βιομηχανία είναι ανάμεσα στις μεγαλύτερες παγκοσμίως. Ο ετήσιος τζίρος παγκόσμια από τις πωλήσεις όπλων και στρατιωτικών υπηρεσιών (οι καλύτεροι πελάτες είναι τα κράτη) είναι πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ (307 δις ευρώ το 2011, μετά από πτώση 5% λόγω κρίσης). Η αγορά εξοπλισμών είναι ένα καπιταλιστικό υπόδειγμα «υγιούς» αγοράς: από τη μία βγαίνουν συνεχώς νέα οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, από την άλλη τα κράτη «ανακαλύπτουν» συνεχώς νέους εχθρούς και ξεκινούν ένοπλες συγκρούσεις (κυρίως σε χώρες με ενεργειακό πλούτο) από εδώ κι από κει σε όλο τον πλανήτη.
.
Ποιος ο ρόλος του;
Αφενός να παρεμβαίνει σε άλλα κράτη (είτε ένας εθνικός στρατός μόνος του είτε σε υπερεθνικές συμμαχίες), αφετέρου να ρυθμίζει ενδοκρατικές ισορροπίες. Πιο αναλυτικά:
Όσον αφορά την παρέμβαση σε άλλα κράτη, οι λόγοι (προφανώς διαπλέκονται) είναι οικονομικοί (με σκοπό τη διείσδυση σε νέες αγορές, την εκμετάλλευση του εκεί ενεργειακού πλούτου), πολιτικοί (με σκοπό την επιβολή/διασφάλιση ενός κοινωνικοπολιτικού καθεστώτος συμφέροντος σε ένα άλλο κράτος, π.χ. εισβολές δυτικών κρατών για βίαιο εκσυγχρονισμό/εκδημοκρατισμό στη Μ. Ανατολή, ρόλος ρωσικού στρατού στις χώρες «υπαρκτού σοσιαλισμού» (βλ. άνοιξη Πράγας), δικτατορίες στην Ελλάδα και τη Λ. Αμερική) και γεωστρατηγικοί (με σκοπό την εξασφάλιση εμπορικών συμφερόντων, ενεργειακών δρόμων (βλ. αγωγούς φυσικού αερίου, δρόμους πετρελαίου). Γενικά, θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε ότι στόχος είναι ο έλεγχος περιοχών-κλειδιά για την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Ο πόλεμος ούτως ή άλλως είναι μιας μέθοδος καταστροφής κεφαλαίου, ώστε να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος αναπαραγωγής του σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης.
Όσον αφορά την παρέμβαση στα εσωτερικά του κράτος (με σκοπό την καταστολή του εσωτερικού εχθρού), ο στρατός είναι ένα μέσο ελέγχου του συσχετισμού των ταξικών δυνάμεων. Δρα πολυεπίπεδα. Κατ΄ αρχάς προωθεί την αφομοίωση μέσα από τη θητεία (πλύση εγκεφάλου, ομοιομορφία, ιεραρχία, στέρηση ελευθερίας, υπακοή στις εντολές των ανωτέρων κ.ο.κ.), τις εθνικές εορτές, τις παρελάσεις και τη συμμετοχή του στρατού σε αυτές. Γενικά, το μιλιταριστικό πνεύμα διαχέεται μεθοδικά σε όλη την κοινωνία, από τις παρελάσεις στα σχολεία έως τα βίντεο-γκέιμ, την τηλεόραση (ζωντανή μετάδοση από εμπόλεμες ζώνες), τον κινηματογράφο (πολεμικές ταινίες). Στο τέλος ο στρατός γίνεται αντιληπτός ως κάτι φυσικό, αναπόφευκτο και απαραίτητο για την προστασία της κοινωνίας.
Επίσης, προωθεί τη συναίνεση. Ο στρατός είναι από τους βασικότερους πυλώνες του εθνικού ιδεώδους, της αυτοθυσίας για την πατρίδα ως ιερό καθήκον. Ενισχύει το ιδεολόγημα της εθνικής ταυτότητας αποσκοπώντας στην αυτοπειθάρχηση και την απώλεια της ταξικής συνείδησης. Στο τέλος γίνεται ευρέως αποδεκτή η υποχρέωση της στρατιωτικής θητείας για τη διασφάλιση της τάξης και της ασφάλειας, για την προστασία της πατρίδας.
Επιπρόσθετα, ο στρατός είναι εργαλείο καταστολής, όπως και η αστυνομία. Άλλωστε όλο και περισσότερο πλησιάζουν στρατός και αστυνομία και ανταλλάσσουν τεχνογνωσία, από τον εξοπλισμό έως τους σχηματισμούς στο δρόμο, τις μεθόδους συλλογής πληροφοριών, συλλήψεων κ.ο.κ. Η ευρωπαϊκή Εurogendfor (European Gendarmerie Force) είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Στο επίσημο σάιτ της διαβάζουμε ότι είναι μια σύμπραξη αστυνομικών δυνάμεων πέντε ευρωπαϊκών χωρών με «στρατιωτική υπόσταση» (police forces with military status). Σκοπός τους είναι η «διαχείριση κρίσεων», η δράση τους στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και το Αφγανιστάν ερμηνεύει πώς το εννοούν. Ούτως ή άλλως ο στρατός ιστορικά παίζει ενεργό αντιεξεγερσιακό-αντεπαναστατικό ρόλο, όταν χρειάζεται (βλ. απεργίες μεταλλεργατών σε Λαύριο-Σέριφο, ξεσηκωμό αγροτών στο Κιλελέρ, απεργία καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη και άλλα ιστορικά παραδείγματα). Στο σήμερα, οι στρατιωτικές ασκήσεις καταστολής διαδηλώσεων (βλ. άσκηση «Καλλίμαχος») δείχνουν ότι ο ελληνικός στρατός εκπαιδεύεται και προετοιμάζεται να παρέμβει σε πορείες στα αστικά κέντρα. Επισημαίνουμε επιγραμματικά και τον απεργοσπαστικό ρόλο του στρατού (βλ. απεργία ΠΟΕ-ΟΤΑ το 2011).
Τέλος, ο στρατός είναι ένα εργαλείο ελέγχου. Καλλιεργείται ένας διαρκής φόβος (ενάντια στην τρομοκρατία, τα κύματα μεταναστών κτλ) ώστε να δικαιολογείται η παρουσία του στρατού στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ κτλ. Την ίδια στιγμή στρατικοποιείται η καθημερινότητα και ξεφυτρώνουν παντού κάμερες ασφαλείας, ένοπλοι φρουροί, ιδιωτικές εταιρίες security, στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες, οργανισμοί όπως η FRONTEX κ.ο.κ
.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
.
Το αντιμιλιταριστικό κίνημα εντάσσεται στο γενικότερο κομμάτι του αγώνα και του κινήματος. Έρχεται να συγκρουστεί με το υπάρχον, μιας και αναγνωρίζει το στρατό ως εργαλείο του κράτους και του καπιταλισμού ενάντια στους καταπιεσμένους. Συγκεκριμένα οι ΟΑΣ έρχονται σε ολοκληρωτική και μετωπική ρήξη, διότι μιλούν δημόσια και συνολικά για το ρόλο του στρατού. Δεν επικεντρώνονται μόνο στη στρατιωτική θητεία αλλά απορρίπτουν εξαρχής και την «εκδημοκρατισμένη» της εκδοχή, την εναλλακτική θητεία. Αναγνωρίζουμε ότι η ολική άρνηση στράτευσης αποκτά βαρύνουσα κινηματική σημασία καθώς γίνονται συλλογικές δηλώσεις και δημιουργούνται δίκτυα αλληλεγγύης/συνελεύσεις/συλλογικότητες σε διάφορες πόλεις της ελλάδας.
Η ΟΑΣ δημιουργεί ρήξεις σε παγιωμένες “αλήθειες” περί ασφάλειας, εθνικής άμυνας, κοινωνικής ειρήνης. Και γι’ αυτό δε θεωρούμε τυχαίο ότι βάλλεται με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα το τελευταίο διάστημα. Υπάρχει μια αναβάθμιση της καταστολής (πρόστιμα 6000 ευρώ, στρατοδικεία, συλλήψεις). Η ανυποταξία θεωρείται πλέον διαρκές αυτόφωρο αδίκημα, με αποτέλεσμα οι διωκόμενοι να δικάζονται ξανά και ξανά σε στρατοδικεία και τα πρόστιμα να συσσωρεύονται. Προφανώς καμία φωνή που βάλλει την εθνική ενότητα, καμία φωνή που μιλάει για τον πραγματικό ρόλο του στρατού δεν είναι ανεκτή, ιδιαίτερα τώρα που λόγω κρίσης υπάρχει αυξημένος κίνδυνος γενικευμένης εξέγερσης. Οι διώξεις ΟΑΣ πέρα από εκδικητικές είναι και στοχευμένες, καθώς μπαίνουν στο στόχαστρο άτομα με κινηματική δράση.
Αντιλαμβανόμαστε αυτή την όξυνση της καταστολής απέναντι στους ΟΑΣ ως ένα πράγμα με τις εκκενώσεις καταλήψεων/αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, τις προληπτικές προσαγωγές, την αναβάθμιση της καταστολής σε πορείες/συγκεντρώσεις, τις επιστρατεύσεις απεργών, τη στρατικοποίηση περιοχών (βλ. Ιερισσό). Το μήνυμα είναι ένα και σαφές: να μην τολμάει κανένας να αμφισβητήσει την κυριαρχία. Και η ζωή μας, στο σύνολό της, να είναι στα χέρια της.
Σε αυτή την επίθεση προτάσσουμε ως ασπίδα τον αγώνα και την αλληλεγγύη μας.
Κανένας αγωνιστής δεν είναι μόνος του. Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης!
αναρχική ομάδα, Dinamitera
.
* Αναδημοσίευση από το blog της αναρχικής ομάδας Dinamitera (Πάτρα)
