Πρωτοβουλία μαθητών Ζωγράφου ενάντια στους εθνικούς μύθους
Κείμενο από την Πρωτοβουλία Μαθητών 4ου ΓΕ.Λ. Ζωγράφου που μοιράστηκε στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του Δήμου Ζωγράφου. Αναδημοσίευση από το μπλογκ της πρωτοβουλίας.
.
Όσο περισσότερο μας κλέβουν τη ζωή, τόσο θα μας ταΐζουν με έθνος και φυλή
Ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή, ενάντια στην μιζέρια , την τρέντι υποδούλωση και τον συμβιβασμό που προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι εξουσιαστές είναι και αγώνας ενάντια στην κυρίαρχη εθνική προπαγάνδα, αποδόμηση κάθε εθνικού μύθου. Από τους οποίους μεγαλύτερους είναι αυτός της επαναστάσεως το 1821. Έτσι η κυρίαρχη αντίληψη θέλει τα γεγονότα που κορυφώθηκαν το 1821 να αποτελούν μια εθνική καθαρά επανάσταση οπού “το γένος” σύσσωμο(κολίγοι ,τσιφλικάδες ακόμα και παπάδες!) θυμήθηκε πως μετά από 400 χρόνια κάτι πάει στραβά και εκδίωξε τον μοχθηρό Τούρκο από την “πατρώα” γη. Και έτσι συμφέρει να ερμηνεύουν σήμερα την ιστορία αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι μαζί τα φάγαμε και ότι όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτες .
Όμως δεν είναι έτσι. Ξεκινώντας πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τίποτα απολύτως δεν συνέβη στις 25 Μαρτίου του 21, η ημερομηνία επελέγη συμβολικά από τον Βασιλεία Όθωνα το 1838 υπό την πίεση της εκκλησίας(όπου το ξεκίνημα της επανάστασης την βρήκε εντελώς αντίθετη αφορίζοντας τους κινηματίες)για να γίνουν και οι ανάλογες συνδέσεις με την θρησκευτικότητα της ημέρας. Επιπλέον η επανάσταση δεν ξεκίνησε ξαφνικά αλλά ήταν το αποτέλεσμα των κοινωνικών διεργασιών από τις αρχές του 19ου αιώνα. Ήταν άμεση συνέπεια των ζυμώσεων μεταξύ όλων των καταπιεσμένων στην Ευρώπη που ξεκίνησε με την Γαλλική επανάσταση το 1789. Η επανάσταση δεν εναντιώθηκε απλά στους “Τούρκους κατακτητές” αλλά σε ολόκληρο τον ελληνόφωνο συρφετό τους είτε κοτζαμπάσηδες( τα τότε τσιράκια της εξουσίας), είτε τους τσιφλικάδες( μουσουλμάνοι ή ορθόδοξοι κάτοχοι μεγάλων ιδιοκτησιών γης) είτε στους παπάδες και την κληρική εξουσία πού επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχαν μεγάλες διοικητικές και δικαστικές εξουσίες. Χαρακτηριστικά ο Μακρυγιάννης αναφέρει πως στους Έλληνες κλέφτες συμμετείχαν και Τούρκοι. Στην αρχή της επανάστασης οι επίσκοποι και οι κοτζαμπάσηδες την χτύπησαν με κάθε τρόπο, βοηθώντας τους Οθωμανούς στον διωγμό των κλεφτών. Όσον αφορά την συμμετοχή των εμπόρων, κατόχων γής και αστών(τύπου Μπουμπουλίνας, μαγαλοιδιοκτήτριας πλοίων) αυτό συνέβη όχι από ανιδιοτέλεια και από προσφορά στην πατρίδα αλλά υποκινούμενοι από το προσωπικό τους συμφέρον που ταυτίζονταν με την δημιουργία ενός νέου κρατιδίου μιας και η Αυτοκρατορία είχε απαρχαιωμένους θεσμούς που εξυπηρετούσαν άλλα κοινωνικά συμφέροντα(τα φεουδαρχικά δηλαδή των κατοχών γης κτλ και όχι τα ανερχόμενα εκείνης της περιόδου αστικά). Βεβαίως δεν πρέπει να ξεχνιέται το γεγονός ότι τα δυτικά συμφέροντα εκείνη την περίοδο συνέπιπταν με τις εθνικές επιδιώξεις των Ελλήνων δηλαδή δημιουργία ενός μικρού, πλήρως ελεγχόμενου ,κράτους στην Βαλκανική καθώς και τον διαμελισμό και την σταδιακή καταστροφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Οπότε η βοήθεια από την δύση προήλθε όχι από τον “άκρατο φιλελληνισμό τους” όπως διαδίδουν τα αφελή φερέφωνα της εξουσίας αλλά από την ανάγκη επίτευξης των συμφερόντων τους. Με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους αυτοί που κυριάρχησαν ήταν οι πρώην μεγαλογαιοκτήμονες και οι κοτζαμπάσηδες, ρίχνοντας στην φυλακή όσους δεν συμβιβάζονταν με την κυριαρχία τους και εγκαθιδρύοντας την δικιά τους τάξη πραγμάτων.
Φθάνοντας στο σήμερα η παραπάνω προσπάθεια προσπαθεί να καταδείξει αφενός τα εθνικά μυθεύματα αφετέρου τον κοινωνικό τους ρόλο εις βάρος των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων οπού σε περιόδους αναθέρμανσης της ταξικής αντεπίθεσης βγάζουν από την ναφθαλίνη τον τούρκικο κίνδυνο όπως έγινε την περίοδο 1974-1975, περίοδος μεγάλως διαδηλώσεων, απεργιών και συγκρούσεων καθώς και το ’65 και είμαστε σίγουροι πως και σήμερα ενόψει του φανταστικού εξωτερικού κινδύνου θα κληθούμε κάτω από την ομπρέλα της εθνικής ενότητας να ξεχάσουμε τις διχόνοιες και να παλέψουμε τον κακό Τούρκο. Στην τελική είμαστε όλοι Έλληνες , έτσι;
Όχι! Τι το κοινό έχουμε εμείς με τον κάθε λογής Μπόμπολα, Βουλγαράκη, Εφραίμ, Παπαδήμο τον κάθε εφοπλισταρά, πολιτικάντη και μεγαλοδημοσιογράφο? Αναλογίσου αυτό και ύστερα αναλογίσου το τι κοινό έχεις με τον κάθε εργάτη στην Ιταλία, την Πορτογαλία, το Μπαγκλαντές και τον Καναδά. Τι άλλο πέρα απο την κοινή ταξική θέση, πέρα απο την κοινή μοίρα του ξεζουμίσματος απο τα κοράκια του καπιταλισμού και το κοινό συμφέρον της ολομέτωπης σύγκρουσης με το σύστημα που παράγει πολέμους, πείνες και ρατσισμούς ; Τα σημερινά εθνικά πανηγύρακια , τα ταραταζουμ και τα ζήτω που ακούγονται λειτουργούν ως μουσική υπόκρουση της επίθεσης στις ζωές μας.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΛΒΑΝΙΑ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
Πρωτοβουλία μαθητών 4ου ΓΕΛ Ζωγράφου
