ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ
Τον Σεπτέμβρη του 2010, λίγους μόλις μήνες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου και το πέρασμα στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο καταστέλλονταν οι ανυπότακτοι του ελληνικού στρατού. Διατηρώντας στο ακέραιο όλες τις υπόλοιπες ποινές, προσθέτει το μέτρο της επιβολής διοικητικού προστίμου, το οποίο λίγους μήνες αργότερα, με κοινή υπουργική απόφαση με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, καθορίζεται στα 6.000 ευρώ.
Η αλλαγή αυτή δεν επιχειρεί απλά να στοχοποίησει και να τρομοκρατήσει τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων που δεν έχουν παρουσιαστεί για την εκπλήρωση της στρατιωτικής τους θητείας. Αυτό που τη χαρακτηρίζει είναι το άπλωμα της καταστολής στη λογική της οικονομικής περιθωριοποίησης. Στο χορό των διώξεων και των στρατοδικείων προστίθεται μία χρηματική μέγγενη, μέσα σε ένα γενικότερο περιβάλλον αφαίμαξης και λεηλασίας των καταπιεσμένων. Και πλάι στους καραβάναδες, τους στρατοδίκες και τους μπάτσους προστίθενται διοικητικές και οικονομικές υπηρεσίες όπως οι Δ.Ο.Υ. που αναλαμβάνουν την οικονομική εξουθένωση όσων αρνήθηκαν τα κελεύσματα των στρατοκρατών.
Οι ολικοί αρνητές στράτευσης έχουν αναδειχθεί ως μία άτυπη αλλά διακριτή κατηγορία ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες ανυπότακτους για τον ελληνικό στρατό. Κι αυτό διότι αρνούνται τη στρατιωτική θητεία και το σύνολο του στρατιωτικού μηχανισμού δημόσια, επιτίθενται τόσο στις αυταπάτες των εθνικών ιδεολογημάτων όσο και στη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής, ενώ παράλληλα αυτοκαθορίζονται σύμφωνα με τις δικές τους αξίες, αρνούμενοι να ενσωματωθούν και να υπηρετήσουν τα θεμέλια των εθνών, των κρατών και του κεφαλαίου. Για τους λόγους αυτούς ο στρατός δεν αρκείται μόνο στην ποινική και στην οικονομική καταστολή τους με διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες διώξεις και πρόστιμα, αλλά προχωράει σε εκδικητικές μεθόδους με ξεκάθαρα πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια. Σε αγαστή συνεργασία με τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα εκδικούνται τους ολικούς αρνητές με παρακολουθήσεις, αυτόφωρες συλλήψεις, κρατητήρια και μεταγωγές απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας, κι όλα αυτά με πρόσχημα την άσκηση δίωξης και την επίδοση μίας απλής τακτικής δικάσιμου που σε κάθε άλλον άνθρωπο επιδίδονται εγγράφως για τέτοιου βαθμού υποθέσεις. Έτσι, μία σύμπλευση στρατιωτικών, εισαγγελέων, μπάτσων και διευθυντών Δ.Ο.Υ. διαμορφώνουν το νέο «κατασταλτικό τόξο» των ολικών αρνητών στράτευσης.
Η στρατολογία και οι αστυνομικές αρχές του νομού Κοζάνης δεν παρέλειψαν να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στα νέα κατασταλτικά ήθη. Μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων, σε συνεργασία με το στρατοδικείο του Ρουφ στην Αθήνα αλλά και αυτό της Θεσσαλονίκης (στο οποίο θα διεξαχθεί και η δίκη) καθώς και με το Α.Τ. Ιλίου, αναζήτησαν, παρακολούθησαν, συνέλαβαν και άσκησαν ποινική δίωξη στον ολικό αρνητή στράτευσης Ζαχαρία Ουσουλτζόγλου, ενώ παράλληλα του επέβαλλαν το πρόστιμο των 6.000 ευρώ. Ο ίδιος, μαζί με ακόμα 4 συντρόφους, έχει συνυπογράψει από το 2012 συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης, καθιστώντας σαφή όχι μόνο την άρνησή του να υπηρετήσει τους στρατοκράτες αλλά και τους λόγους αυτής της στάσης που επέλεξε. Παράλληλα, μέσα στους επόμενους μήνες, διάφοροι ολικοί αρνητές πρόκειται να δικαστούν από άλλες στρατιωτικές και δικαστικές αρχές για την επιλογή τους να συγκρουστούν με τα εθνικά και μιλιταριστικά ιδεώδη. Ο Μιχάλης Τόλης στα Ιωάννινα και οι Χάρης Ρίτσιος, Κώστας Γιάνναρος, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης και Θάνος Χατζηαγγέλου στην Αθήνα.
Όσο η στρατιωτική εκδικητικότητα επιχειρεί να εντείνει την καταστολή ενάντια στους ολικούς αρνητές άλλο τόσο μάταιη είναι η επιδίωξή της να κάμψει τις επιλογές τους. Οι αρνήσεις μας δεν είναι τυχοδιωκτικές τακτικές, ούτε σπασμωδικές κινήσεις εκ του ασφαλούς. Οι αρνήσεις μας είναι οι ζωές μας, είναι όσα είμαστε και όσα πραγματώνουμε έχοντας επίγνωση της κρατικής εξουσίας και εκδικητικότητας. Καμία δίωξη, κανένα πρόστιμο, καμία ευτελής προσπάθεια κοστολόγησης των συνειδήσεών μας δεν πρόκειται να μας κάνει να διαπραγματευτούμε τις επιλογές μας. Απεναντίας, είναι οι επίδοξοι διώκτες και οι υπαλληλίσκοι τους που θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες των πολιτικών τους πράξεων. Αν ο μιλιταρισμός θεωρεί ότι μπορεί ανενόχλητος να διατάζει, να στοιχίζει και να καταστέλλει, τότε ο κόσμος της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης θα υπενθυμίζει ότι ο αγώνας για την ελευθερία είναι διαρκής και πεισματικά ανεπηρέαστος από την εξουσιαστική αλαζονεία.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
Ιανουάριος 2015
