Αρνούμαι το στρατό…
Αρνούμαι να συμμετέχω στον ωμότερο εξουσιαστικό μηχανισμό. Ο στρατός συμβολίζει όλα αυτά που δεν είμαι πολεμώντας αυτά που είμαι.
Αρνούμαι να μάθω να σκοτώνω, να περάσω την στρατιωτική εκπαίδευση, που βασικό σκοπό έχει να διαλύσει τις αναστολές μου ώστε να μπορώ να τραβάω τη σκανδάλη. Στο στρατό μαθαίνεις να λύνεις τα προβλήματά σου με τη βία και τα όπλα και όχι με το διάλογο.
Στο στρατό πρέπει να ορκιστώ ότι το πολυτιμότερο πράγμα για μένα είναι η σημαία και αποδέχομαι πως θα την υπερασπιστώ μέχρι και την τελευταία σταγόνα του αίματος μου. Έχω όμως καταλήξει ποιο από τα δύο είναι για μένα πολυτιμότερο και είναι κόκκινου χρώματος. Ενώνει τους ανθρώπους και δεν τους χωρίζει.
Αρνούμαι να φυλάω (α)νοητές φανταστικές γραμμές που χωρίζουν τους λαούς που έτυχε να γεννηθούν στις δύο πλευρές τους.
Αρνούμαι να γίνω “άντρας”. Προτιμώ να διερευνήσω μόνος μου τον τρόπο που αναγνωρίζω τον εαυτό μου, να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου και τη συμπεριφορά μου με βάση την τρυφερότητα και την κατανόηση. Όχι να με κάνουν με το ζόρι σκληρό και ανθεκτικό αντράκι.
Αρνούμαι να διαπραγματεύομαι το σεβασμό της αξιοπρέπειάς μου. Με την παρουσία μου στο στρατό απεμπολώ τα δικαιώματά μου ως πολίτης. Υποτάσσομαι στον φασιστικής έμπνευσης στρατιωτικό κανονισμό 20-1, παραδίδοντας την πολιτική μου υπόσταση. Αποδέχομαι πως δεν επιτρέπεται να μετέχω σε σωματεία, ενώσεις, συλλόγους, πως δεν επιτρέπεται να διαβάσω εφημερίδα όποτε και όπως θέλω…
Στον 20ο αιώνα, ο στρατός κατέλυσε 3 φορές την δημοκρατία και περιόρισε τις πολιτικές και προσωπικές μου ελευθερίες. Αρνούμαι να βρεθώ στον στρατό που τα τελευταία 70 χρόνια οργανώνει και στηρίζει δικτατορικά καθεστώτα και συμμετέχει σε επεκτατικούς πολέμους κόντρα μάλιστα στη θέληση της πλειοψηφίας ων πολιτών της χώρας. Ούπς σόρυ, εκτός από τον πόλεμο της Κορέας, που ήταν στο τσακ να εισβάλει…
Αρνούμαι να συμμετάσχω στον οποιοδήποτε εθνικό πόλεμο και γιατί δεν θα είμαι με καμία πλευρά και γιατί εφόσον όλοι οι πόλεμοι βασίζονται σε οικονομικά συμφέροντα, δε με ενδιαφέρει να πάρω το μέρος κανενός. . Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με τον κόσμο που έτυχε να γεννηθεί σε διαφορετικά μήκη και πλάτη του (και όποιου άλλου) πλανήτη. Έχω όμως πολλά να χωρίσω με τις ηγεσίες που (θα θελαν να) στέλνουν εμένα και τον οποιονδήποτε να σκοτωθούμε για καλύτερες τιμές πετρελαίου…
Αρνούμαι να συμμετέχω έστω και με την απλή μου παρουσία στο έγκλημα των ναρκοπεδίων που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Ναρκοπέδια χωρίς καμία πρακτική αξία, ούτε καν για τον στρατό. Ναρκοπέδια που αρνούνται να ξηλώσουν, παρ όλες τις διεθνείς συμφωνίες. Ναρκοπέδια που θερίζουν μετανάστριες/ες κάθε χρόνο σε Έβρο και Ήπειρο ανθρώπους που το μόνο τους “έγκλημα” είναι ότι ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο . Ναρκοπέδια που στάθηκαν εμπόδιο στην κατάσβεση των πυρκαγιών του 2007.
Αρνούμαι να πάθω αυτοβούλως την μετάλλαξη όλων αυτών που πήγαν και έχουν “ιστορίες” να μας πουν από το στρατό. Που πέρασαν “καλά” και που ο στρατός “δεν είναι τίποτα”, παρά μόνο “διακοπές”. Μου θυμίζουν τους Ρωμαίους λεγεωνάριους στον Αστερίξ, που μόλις τις έχουν αρπάξει από τον Οβελίξ, μονολογούν “καταταγείτε μας λέγαν, είναι ωραία μας λέγαν…”.
Αρνούμαι να ξεκόψω από φίλες και φίλους, σχέσεις, παρέες, δουλειά ή σπουδές για να χαραμίσω έναν ολόκληρο χρόνο σε κάποιο στρατόπεδο.
Αρνούμαι να φυλάω κάποια ντουβάρια από κάποιο φανταστικό εχθρό, ή από το νέο μπαμπούλα της “διεθνούς τρομοκρατίας”.
Αρνούμαι να γίνω μέρος, έστω και παρασιτικό, αυτού του καταπιεστικού μηχανισμού που κάθε χρόνο είναι υπεύθυνος για 12 θανάτους φαντάρων. Είτε σε θανατηφόρα ατυχήματα, είτε γιατί δεν άντεξαν στα καψώνια και στην καταπίεση αφαιρώντας την ίδια τους τη ζωή.
Αρνούμαι να υποστώ την ομοιομορφία του στρατού. Ίδια ρούχα ίδια μαλλιά, ένα χρώμα, το ίδιο βάσανο.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι μόνο πέρυσι σπαταλήθηκαν 6.500 εκατ. ευρώ για εξοπλισμούς, περισσότερα δηλαδή από ότι πήγαν για την υγεία ή για την παιδεία. Δεν μπορώ να καταλάβω πως το ημερήσιο κόστος μιας φρεγάτας ανέρχεται σε 55.000 ευρώ και τι χρήσιμο θα μπορούσαν να γίνουν αυτά τα λεφτά. Μόλις 132 εκατομμύρια ευρώ θα αρκούσαν για τις προσλήψεις 5.550 νοσηλευτών και 2.000 γιατρών σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ Μόλις 300 εκατομμύρια ευρώ θα αρκούσαν για να καλύψουν το κόστος των μισθών ενός χρόνου για 22.000 μόνιμους πυροσβέστες και άλλα τόσα για να καλύψουν την αγορά 1.200 πυροσβεστικών οχημάτων τελευταίας γενιάς. Και άμα σας αρέσουν τα στατιστικά… Από το 1974, συνολικά η “ένταση στο Αιγαίο” μας κόστισε 122,2 δισ., δηλαδή όσο 61 πόλεμοι σαν αυτόν του Κοσόβου και περισσότερο από δύο πολέμους της κλίμακας του πολέμου στον Κόλπο. Η Ελλάδα είναι 8η παγκοσμίως σε εξοπλισμούς σε σχέση με τον πληθυσμό της και 2η μετά τις ΗΠΑ μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ σε ποσοστό επί τοις εκατό του ΑΕΠ τους.
Και όσο για την τιμωρητική “εναλλακτική θητεία”, όταν γίνει ανθρώπινη, το συζητάμε. Προσφέρω καθημερινά στο κοινωνικό σύνολο, από επιλογή και όχι επειδή με υποχρεώνουν…
Δεν μπορώ να είμαι μέρος ενός θεσμού που έχει σαν σκοπό την εθνική κυριαρχία, 2 έννοιες εχθρικές προς το άτομο μου.
Δεν σταματάω να ζω, δεν σταματάω να ζω για να καταταγώ, δεν θα υπηρετήσω κάτι που μισώ για την πατρίδα όχι δεν θα τρελαθώ… (“Δεν σταματάω να ζω” Scaribas 2005)
Ολική Άρνηση Στράτευσης
Ε. Μ.
* Αναδημοσίευση από τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης.
